ماهيت و طبقه‌بندي اختلالات خواندن (نقدي بر پيشنهادات (DSM- 5) براي اين اختلال)

Annual Research Review: The nature and classification of reading disorders – a commentary on proposals for DSM-5

اين مقاله دانش و آگاهی‌های موجود در مورد اختلالات خواندن در كودكان را مرور كرده و آن را با پيشنهادات موجود در طبقه‌بندی آنها در " DSM- 5" ارتباط می‌دهد. عموما دو شكل مختلف از اختلالات خواندن در كودكان كه ناشی از مشكلات زبانی هستند، وجود دارد. نارساخوانی (همانطور كه در (DSM- 5) تعريف شده است) يا مشكل رمزگشايی كه مربوط به كودكانی است كه در تسلط بر ايجاد رابطه بين الگوی هجی كردن حروف و تلفظ كلمات دارای مشكل هستند. به طور مشخص اين كودكان با صدای بلند و آهسته و در عين حال غلط می‌خوانند و مشكلات بيشتری نيز در هجی كردن را تجربه می‌كنند. نارساخوانی ظاهرا از ضعف در مهارت‌های واج‌شناختی (صداهای گفتاری) بوجود می‌آيد و با تدريس آوايی نظام مند در تركيب با آموزش آگاهی واج‌شناختی قابل بهبود است. شكل اصلی ديگر از مشكلات خواندن، اختلال درك خواندن است. اين كودكان با صدای بلند و در عين حال درست و روان می‌خوانند اما مشكلاتی در فهم آنچه خوانده‌اند، دارند. به نظر می‌رسد اختلال درك خواندن ناشی از ضعف در گستره مهارت‌های زبان شفاهی شامل دانش واژه شناسی ضعيف، مهارت‌های دستوری ضعيف و مشكلاتی در ادراك زبان شفاهی باشد. در اين مقاله پيشنهاد می‌شود كه حذف آسيب درك خواندن از (DSM- 5) يك مشكل جدی است كه بايد پيگيری و اصلاح شود. هر دو نوع نارساخوانی و اختلال درك خواندن اساسا هم بعد هستند و ارتباط زيادی با ديگر اختلالات زبانی دارند. در اين مقاله بحث می شود كه شناخت ارتباط بين اختلالات خواندن و زبانی الزام مهمی برای ارزيابی و درمان است و اشاره می‌شود كه درجه بالای هم‌بودی بين اختلالات خواندن و ديگر اختلالات به ظاهر مجزا (مانند اختلال نقص توجه ، بيش‌فعالی و اختلالات حركتی ) چالش‌های مهمی برای درك اين اختلالات بوجود می‌آورد.

This article reviews our understanding of reading disorders in children and relates it to current proposals for their classification in DSM-5. There are two different, commonly occurring, forms of reading disorder in children which arise from different underlying language difficulties. Dyslexia (as defined in DSM-5), or decoding difficulty, refers to children who have difficulty in mastering the relationships between the spelling patterns of words and their pronunciations. These children typically read aloud inaccurately and slowly, and experience additional problems with spelling. Dyslexia appears to arise principally from a weakness in phonological (speech sound) skills, and there is good evidence that it can be ameliorated by systematic phonic teaching combined with phonological awareness training. The other major form of reading difficulty is reading comprehension impairment. These children read aloud accurately and fluently, but have difficulty understanding what they have read. Reading comprehension impairment appears to arise from weaknesses in a range of oral language skills including poor vocabulary knowledge, weak grammatical skills and difficulties in oral language comprehension. We suggest that the omission of reading comprehension impairment from DSM-5 is a serious one that should be remedied. Both dyslexia and reading comprehension impairment are dimensional in nature, and show strong continuities with other disorders of language. We argue that recognizing the continuities between reading and language disorders has important implications for assessment and treatment, and we note that the high rates of comorbidity between reading disorders and other seemingly disparate disorders (including ADHD and motor disorders) raises important challenges for understanding these disorders.