ويژگي هاي زباني كودكان آسيب ديده ي شنوايي

آسيب شنوايي ابعاد محتلف زباني را تحت تأثير قرار مي دهد. البته اين موضوع به شدت آسيب، سن شروع آسيب و وجود يا عدم وجود مشكلات همراه آسيب بستگي دارد. در مرحله پيش زباني مهارت هاي مربوطه خيره شدن به اشياء، اشاره كردن، صداسازي و توجه مشترك كودك و والدين به اشياء و وقايع در كودكان داراي آسيب شنوايي در مقايسه با همسالان عادي آنها با تأخير آغاز مي شود و سرعت انتقال از اين مرحله نيز كمتر بوده و اين كودكان دوره طولاني تري از ارتباط غيركلامي را قبل از شروع تك كلمات نشان مي دهند. در مرحله بعدي نيز توانايي هاي زباني و ارتباطي اين كودكان تفاوت هايي با كودكان داراي شنوايي طبيعي دارند. كاهش گنجينه ي واژگان با كاهش طول جملات، استفاده بيش از حد از الگوهاي كليشه اي، به هم ريختن نظم و توالي معمول جملات، فقدان دانش مربوط به مولفه هاي ارتباطي از ويژگي هاي مشترك زباني اين كودكان است. كودكان با افت شنوايي احتياج به توان بخشي شنيداري دارند تا بتوانند بر مشكلات مربوطه فايق آيند البته دانش كافي اطرافيان نيز در اين زمينه بسيار موثر است. در اين مقاله آسيب شنوايي از ابعاد مختلف مورد بررسي قرار گرفته و مشكلات مربوطه و راه حل هاي آن مطرح مي گردد.