تعيين سازوكار جايگيري توده گرانيتوييدي درّه‌باغ (شمال‌غرب اليگودرز) با روش بررسي ناهمگني پذيرفتاري مغناطيسي (AMS

The investigation of anisotropy of magnetic susceptibility (AMS) and the emplacement mechanism of Darreh Bagh granitoid pluton (NW Aligudarz)

توده گرانيتوييدي درّه‌باغ واقع در شمال‌غرب اليگودرز، به سن ژوراسيك مياني (178 ميليون سال) با تركيب بيشتر گرانوديوريتي در درون سنگ‌هاي متاپليتي پهنه سنندج-سيرجان جاي گرفته است. سازوكار جايگيري اين توده براي اولين بار با روش ناهمگني (انيزوتروپي) پذيرفتاري مغناطيسي (AMS) بررسي شده است. بر اساس بررسي‎هاي انجام شده، مقادير ميانگين پذيرفتاري مغناطيسي (Km) بر حسب µSI در واحدهاي سنگي مختلف سازنده آن عبارتند از: گرانوديوريت‌ها (257)، لوكوگرانيت‌ها (47)، لوكوگرانيت‌هاي حاوي تورمالين زياد (148)، لوكوگرانيت‌هاي حاوي اندكي تورمالين (48)، ميگماتيت‌ها (437) و آنكلاوهاي سورميكاسه (386). با توجه به اين مقادير، بخش فلسيك توده گرانيتوييدي درّه‌باغ جزو گرانيتوييدهاي پارامغناطيس µSI )500 < Km < 0( (معادل سري ايلمنيت يا نوع S) محسوب مي‌شود. بر اساس شاخص‌هاي مغناطيسي و تفسير آنها اين توده گرانيتوييدي را به قلمروهاي A و B و زيرقلمروهاي A1 و A2 مي‌توان تقسيم كرد. در اين زيرقلمروها، خطواره‌هاي مغناطيسي بيشتر به سمت شمال است. در بخش مياني توده (قلمروي B) خطواره‌هاي مغناطيسي بيشتر به سمت شرق و جنوب‌شرق آرايش نشان مي‌دهد. با توجه به الگوهاي توزيع خطواره‌هاي مغناطيسي، اين دو قلمرو با اندكي تاخير زماني نسبت به يكديگر جاي گرفته‌اند. در ضمن، جايگيري قلمروي A بر B تقدم داشته است. با توجه به الگوي توزيع و ميل خطواره‌ها و شيب برگواره‌هاي مغناطيسي، مباني تعبير و تفسير شاخص‌هاي مغناطيسي و ويژگي‌هاي زمين‌شناسي منطقه‌اي، توده گرانيتوييدي درّه‌باغ به شكل يك سيل نسبتاً بزرگ و در پهنه برشي راست‌بر (مرتبط با يك رژيم ترافشارشي= transpression) جاي گرفته است.

The Darreh Bagh granitoid pluton (DGP), with middle Jurassic age (178 Ma), located in the northwest of Aligudarz city. The pluton is mainly granodioritic composition which emplaced in metapelitic rocks of Sanandaj-Sirjan structural zone. For the first time, the emplacement mechanism of this pluton, investigated by anisotropy of magnetic susceptibility (AMS) method. Based on the present investigations, the mean magnetic susceptibility, in terms of µSI for the studied rock groups are as follow: granodiorites (257), leucogranites (47), high tourmaline leucogranites (148), low tourmaline leucogranites (48), migmatites (437), surmicaceous enclaves (386). Considering the obtained values, the felsic part of the DGP belongs to the paramagnetic granitoids (500 > km > 0 in µSI) (equal to ilmenite series or S-type). Based on the magnetic parameters and their interpretations it is possible to divide DGP into the A and B domains and A1, A2 subdomains. The magnetic lineations in the subdomains oriented to the north. Whereas in the middle part of the pluton (B domain) it oriented dominantly to the east and southeast. Based on distribution patterns of magnetic lineations these domains were emplaced with a short delay compared to each other. Meanwhile, A domain was emplaced prior to B domain. With attention to distribution patterns of magnetic lineations and foliations, the principles of interpretation of magnetic parameters and regional geological characteristics, the Darreh Bagh granitoid pluton was emplaced in the form of a relatively large sill in a dextral shear zone (related to a transpression regime).