«تبيين عرفاني امام خميني از اسما ذاتيه الهي»

Mystical Explanation of Imam Khomeini on the Instinctive Divine Appellation

ذات را با صفتي معين از صفات و تجلي اي از تجليات، اسم مي نامند. امام خميني همچون ساير عرفا، اسما الهي را به يك اعتبار به اسما ذاتيه، صفاتيه و افعاليه تقسيم مي كند. ايشان با نگاهي متفاوت، قرار گرفن اسما الهي تحت اين اعتبارات سه گانه را به حسب ترتيب مشاهدات اصحاب مشاهده و تجليات قلوب ارباب سلوك و معرفت مي داند. امام به شيوه اهل معرفت، اسما ذاتيه را بر دو قسم، تقسيم مي كند: يكي اسما مستاثره كه خداوند آنها را براي خويش برگزيده و علم به آنها از اختصاصات حق است . و ديگر، اسما ذاتيه اي كه حكم و اثر آنها در عالم ظاهر است و از ناحيه اثر و حكم شناخته مي شوند. به عقيده عموم عرفا مرتبه احديت همان اسم مستاثر است كه در غيب ذات باقي مانده و در عالم ظهور پيدا نمي كند. امام خميني بر خلاف اين ديدگاه معتقد است كه اين دسته از اسما نيز مانند ساير اسما الهيه در عالم ظهور دارد؛ اما مظاهر اين اسم كه همان جهت ارتباط مستقيم اشيا به حق است همانند خود اين اسم برگزيده حقند. همچنين امام در ذيل تفسير سوره مباركه حمد و تفسير آيه 32 سوره مباركه حشر، به شرح عرفاني اسما ذاتيه اي پرداختند كه حكم و اثر آنها در عالم ظاهر است. ايشان در تفسير دو اسم ذاتيه "الرحمن و الرحيم" نيز مخالفت صريح خود را با اعتقاد رايج عرفا مبني بر اينكه الرحمن رب عقل اول و الرحيم رب نفس كلي باشد، بيان نموده است

Instinct with certain adjective out of set of adjectives and certain name out of set of names is called appellation. Just like other kinds of mystics, in one way Imam Khomeini divides the divine appellations into instinctive, adjectival, and action-based ones. With a different view, he assumes the three fold divine appellations to be based on the level of observation the observers made and the heartfelt manifestation by mystics and epistemologists. In a way done by epistemologists, Imam divides the divine appellations into two types. First, the influential appellations which God has selected them for Himself, and any knowledge about them is exclusively on His own. The second one, instinctive appellations whose evidences are manifest in the world and will be recognized through their impacts and philosophy. Agreed by most mystics, the status of eternity is an influential appellation which is left in the unknown nature of God and will never be manifest in the world. Unlike this viewpoint, Imam Khomeini believes that these kinds of appellations just like other divine appellations are manifest in the world but the source of manifestation of the appellation would be chosen by the Almighty to keep the relation of objects to God. Also, upon the interpretation of the Koranic sura “Hamd” and the ‘Hashr’ sura, he had a mystical comment on instinct appellations that are manifest in the world. He expressed his opposition on conventional interpretation of the two instinct appellations of Alrahman and Alrahim by mystics saying that Alrahman means God of the first wisdom while Alrahim means God of the overall spirit. Key words: Imam Khomeini; instinct appellations; influential appellations; Alrahman; Alrahim.