«تجلّي مفاهيم و اصطلاحات عرفاني در دو قصيده «عينيه» ابن سينا و «علي طريق ارم»نسيب عريضه»

A comparative study of two odes by Aviccina and Nasib Arizah

اعتقاد به اينكه اصل و منشا روح از عالم بالاست و به سبب غفلت و فراموشي در عالم پست مادي هبوط كرده و زنداني گشته، يكي از اصولي ترين بن مايه هاي عرفاني است و سالك مي كوشد آن را از پليدي ها پاك سازد و با علم و معرفت رشد دهد، تا آن هنگام كه زمان مرگ فرا رسد و بار ديگر نفس به اتحاد مع الله برسد درحالي كه به همه امور نهاني آگاه است. ابن سينا در قصيده عرفاني «عينيه» اين مساله را محور قرار داده و به تبيين مراحل سير روح پرداخته است.نسيب عريضه،شاعر معاصر عربي، نيز در قصيده بلند ومشهور «علي طريق ارم» با الهام از «عينيه» ، مراحل سير نفس در حركت به سوي كمال را به رشته نظم كشيده است. دو شاعر در انديشه پست شمردن دنيا و اسارت روح افلاكي در جسم خاكي و نيز والا بودن سرچشمه حقيقت ها با يكديگر اتفاق نظر و درنحوه سير و هدف خويش با هم اختلاف دارند. ما در اين مقاله بر آنيم تا ضمن بررسي تطبيقي اين دو قصيده به بيان وجوه تشابه و تفاوت آن دو بپردازيم.

The belief that the soul originates from the celestial world and is imprisoned in the material world as a result of neglect is a fundamental belief in mysticism. The sophis try to purify the soul through knowledge and wisdom before it unites with the God in the afterworld. Aviccina focuses on this purification in his Ode (Einieh) and the contemporary Arab poet,Nasib Arizeh,does the same in his long piece of poetry(Ala-Tarighe-Eram) and follows the example of Einieh. This paper comparatively explores the theme in these works. Keywords: Aviccina, Nasib Arizah, Einieh , Ala-Tarighe-Eram ,ode