مقايسه ي زبان زنان در آثار سيمين دانشور و جلال آل احمد

The Comparison of Feminine Language in Simin Daneshvar and Jalal Al-Ahmad Works

زبان از عناصر بنيادي در داستاننويسي به شمار ميرود. يكي از مباحث مهم در بررسي زبان توجه به جنسيّت و رابطهي آن با زبان اثر است. بسياري از پژوهشگران معتقدند ميان زبان و نوشتار زنان و مردان تفاوت وجود دارد. اين مقاله به بررسي ويژگي?هاي زبان زنان در آثار «سيمين دانشور» ميپردازد و سپس آنها را با زبان زنان در آثار «جلال آلاحمد» مقايسه ميكند و نشان ميدهد كه چگونه زنانگي در كلمات، جملات، نوع نگاه به زندگي و پرداختن به مسايل مختلف نقش دارد و آثار زنان را از مردان متفاوت ميكند و در شخصيّتپردازي آنها تاثير ميگذارد، چنانكه واژگان و اصطلاحات «خاك عالم، خدا مرگم بده و ...» و جملات سوالي، بريده بريده و متزلزل همراه با شايد و بايد و شك و ترديد؛ ذهنيت گرايي و بيان احساس و انديشه همراه با ترس؛ طرح موضوعاتي از قبيل خياطي، بافندگي، آشپزي و ويژگي?هاي خاص زباني از قبيل قصه?گويي، توجه به زندگي شخصي مواردي هستند كه اين تفاوت?ها را برجسته?تر نشان مي?دهند.

Language is a fundamental factor in story writing. One of the important topics in language study is the consideration of gender and its relationship with the implemented language in the literatures. Most of the researchers believe that there is a difference between women’s and men’s writing and language. The current researches reviewed the characteristics of females in Simin Daneshvar’s writings and then compare them with women’s language in Jalale Ale Ahamad’s writings. The study showed how femininity emerged in dialects, words, point of view on the life and dealing with different issues and made the women’s writing differ from the men’s writing and effected their characterizing. Words and expression like drat, God give me death! and so on…, interrogative, broken language, using slang and being shaky with maybe, should, mistrust, mentality, feeling expressing, thinking with fear, casting activities like sewing, knitting, cooking and being attentive in private affairs highlighted such differences .