زن وهويتّ آرماني در ادبياّت مشروطه

Woman and Ideal Identity in Constitutional Revolution Literatures

ادبيّات سنّتي ايران بر خلاف آموزه هاي قرآني و سنّت معصومين عليهم السلام براي زن حرمتي در خور و شاني به سزا قايل نمي شد. در اين نگاه زن همچون وسيله اي براي خدمت به مرد و پر كردن لحظات او به شمار مي رفت، بدون اين كه از حقوق مساوي برخوردار باشد ويا اينكه حتّي حقّي براي اعتراض داشته باشد. بعد از جريان مشروطه اين نگرش دگرگون شد. زنان براي احياي مطالبات حقوقي خود اقدام كردند، مردان نيز به انصاف گراييدند. رسيدن به شان انساني، يافتن منزلت برابر در خانواده و اجتماع، فراهم آمدن شرايط مناسب براي تعليم و حضور در اجتماع و مشاركت در امور سياسي و اجتماعي، ره آوردهاي فرخنده اي بود كه نهضت مشروطه عايد زنان ساخت. در اين مقاله به كوشش چند تن از شاعران مشروطه در تنوير افكار عمومي وتشويق زنان به احياي حقوق خود، اشارات كوتاهي شده است. حقوقي كه ساختار بيمار اجتماعي، بر خلاف سنّت الهي، به ستم از آنان سلب كرده بود

Contrary to the Quran trainings and the Maasoumin (The Innocent Sacred, Peace upon them) Sunnah classic Iranian literature did not eligibly respect woman. In such an approach the woman was considered as pleasing mate for man, while having no equal rights and not even to have a right to protest. Such an attitude was revised in The Constitutional Revolution after ward era. The women took actions to reestablish their legal demands and the men declined to justice. To accomplish humanitarian status, equal position in the family and the society, the preparation of the conditions led to education and presence in the open social life and the participation in social and political affaires were all the Constitutional Revolution achievements for women. This paper introduced some of the Constitutional Revolution era poets pointing out to their enlightment efforts of the public opinion to resume the women right, rights that in contradiction to Divine rules were deprived of the women due to disordered social institutions.