نقد پيش‌فرض‌ها و مباني كلامي نظريه علماي ابرار

A Critique on the Theological Presumptions andPrinciples of‘the Olamāe’AbrārTheory’

محسن كديور در مقالات و سخنرانيهاي مختلف خود در اواخر سال 84 و سال 85 تغيير و تحول در معناي امامت را بين شيعيان در قرون نخستين مطرح نمود. اين نظريه با نام علماي ابرار از سوي وي به عنوان قرايت فراموش شده شيعيان نخستين و هم عصر امامان عليهم‌السلام مطرح گرديد. هر چند نوع نگرش و استدلال كديور در نظريه خود تاريخي است؛ اما با توجه به اهميت و بنيادي بودن نقش پيش‌فرض‌ها و مباني كلامي هر نظريه براي داوري درباره آن، لازم است ابتدا اين مباني استخراج شده و مورد بررسي قرار گيرد. در اين مقاله اهم اين مباني مشتمل بر ناسازگار انگاشتن امامت شيعي با خاتميت، ناسازگاري با ضوابط قرآني و سنت نبوي استخراج شده و در پرتو آيات قرآن، تفاسير اسلامي و روايات اهل بيت عليهم‌السلام مورد ارزيابي قرار گرفته است.

In his articles and speeches in late 2004 and 2005, Mohsen Kadivarreferred to the change in the denotation of Imamate among the Shiites during the early centuries of Islam. He entitled this issue ‘the Olam?e’Abr?rTheory’and introduced it as ‘the forgotten interpretation of the early Shiites and contemporaries of Imams (a.s.).Although Kadivar’s outlook and reasoning in this theory is historical, due to the significant role of the theological presumptions and principles of every theory in its evaluation, it is necessary to extract these principles. In this article, the most significant of the these principles including considering Shiite Imamate incompatible with Sealing of Prophecy, the Quranic principles and the Prophet’s Sunnah have been extracted and evaluated on the basis of the Quranic verses, Islamic exegetical works, and narrations from Ahl al-Beyt (a.s.).