تاثير ايندول بوتيريك اسيد و زمان قلمه‌گيري بر ريشه‌زايي قلمه‌هاي فيكوس بنجامين (Ficus benjamina) رقم‌هاي ‘استارلايت’ و ‘كوموزا’

Effect of Indolbutyric Acid and Time of Cutting on Rooting of Ficus benjamina Cvs. ‘Starlight’ and ‘Comosa

پژوهش حاضر به منظور مقايسه ريشه‌زايي قلمه‌هاي فيكوس بنجامين نوع ابلق و سبز و همچنين بررسي تاثير غلظت‌هاي مختلف اكسين و زمان قلمه‌گيري بر ريشه‌زايي، در گلخانه پژوهشي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان در سال 1391 انجام شد. آزمايش در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي و با سه تكرار اجرا شد. تيمارها شامل چهار غلظت ايندول بوتيريك اسيد (صفر، 2000، 4000 و 6000 ميلي‌گرم در ليتر)، دو زمان قلمه‌گيري (آغاز تير و ميانه شهريور) و دو نوع فيكوس بنجامين (برگ سبز (رقم ‘كوموزا’) و ابلق (رقم ‘استارلايت’)) بود. نتيجه‌ها نشان داد كه بيشترين درصد ريشه‌زايي در قلمه‌هاي بنجامين سبز و زمان شهريور در غلظت 4000 و 6000 ميلي‌گرم در ليتر و همچنين زمان تير در غلظت 4000 ميلي‌گرم در ليتر ايندول بوتيريك اسيد بود. بيشترين ميانگين طول و وزن تر ريشه در قلمه‌هاي بنجامين سبز و زمان شهريور در غلظت 6000 ميلي‌گرم در ليتر حاصل شد. بيشترين تعداد ريشه در قلمه‌هاي بنجامين سبز و در غلظت 6000 ميلي‌گرم در ليتر در هر دو زمان تير و شهريور ايجاد شد. بالاترين درصد زنده‌ماني گياه نيز در قلمه بنجامين سبز و زمان شهريور در غلظت‌هاي 2000، 4000 و 6000 ميلي‌گرم در ليتر بود. به طور كلي، نتيجه‌ها نشان داد كه بنجامين نوع سبز ريشه‌زايي بهتري نسبت به نوع ابلق داشت و افزايش غلظت ايندول بوتيريك اسيد باعث افزايش درصد ريشه‌زايي، طول و تعداد ريشه شد.