بررسي مقايسه‌اي ريزنشت ترميم‌هاي كلاس II كامپوزيت به دو روش Dye-extraction و Fluid filtration

Comparative evaluation of microleakage in class II composite resin restorations using fluid filtration and dye extraction techniques

چكيده مقدمه: كاربرد ادهزيو با كامپوزيت مناسب يكي از نكات مهم در ترميم مواد هم‌رنگ دندان و افزايش سيل لبه‌اي است. هدف از اين مطالعه بررسي ريزنشت چند نوع ادهزيو با كامپوزيت‌هاي مختلف با دو روش Fluid filtration وDye-extraction و سنجش ميزان همبستگي دو روش بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي، برروي سطوح پروگزيمال 48 دندان پره مولار سالم كشيده شده انساني، حفرات كلاس دو با پهناي جينجيوال 5/0 ± 5/1 ميلي‌متر، ارتفاع اكلوزوجينجيوالي 4 ميلي‌متر و عرض 3/1 فاصله بين نوك كاسپ‌ها تهيه شدند. نمونه‌ها به چهار گروه آزمايشي 12 تايي تقسيم شدند: در گروه اول ادهزيو OptiBond Solo Plus با كامپوزيت Herculite XRV، گروه دوم ادهزيو OptiBond Solo Plus با كامپوزيت Master dent، گروه سوم ادهزيو Prime & Bond NT با كامپوزيت Herculite XRV، و درگروه چهارم ادهزيو Prime & Bond NT با كامپوزيت Master dent استفاده شد. ميزان ريزنشت نمونه‌هاي ترميم شده ابتدا توسط Fluid filtration و‌سپس به روش Dye-extraction اندازه‌گيري شد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري Kruskal-Wallis و Mann-Whitney با تصحيح Bone Ferroni وSpearman’s rho آناليز و در سطح اطمينان 95% بررسي شدند. يافته‌ها: به ترتيب مقادير حداقل و حداكثر ميانگين ريزنشت در روش Dye-extraction و Fluid Filtration در گروه‌هاي اول و چهارم به‌دست آمد. در هر دو روش سنجش ريزنشت تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي آزمايشي وجود داشت (001/ 0= p value). آزمون Spearman rho همبستگي قوي و مستقيمي را بين دو روش آشكار ساخت (797/0r = ،001/0(p value = . نتيجه‌‌گيري: در هر دو روش سنجش ريزنشت، كاربرد ادهزيو اتانول بيس در مقايسه با استون بيس باعث كاهش ريزنشت گرديد. استفاده از كامپوزيت لايت كيور بر خلاف كامپوزيت سلف كيور با هر دو نوع ادهزيو سبب افزايش سيل لبه‌اي شد. كليد واژه‌ها: رزين كامپوزيت، نشت دنداني، تهيه حفره دنداني

Abstract Introduction: Use of an adhesive with a suitable composite resin is an important factor in tooth-colored restorations and increasing marginal sealing ability. The aim of this study was to evaluate the microleakage of various adhesives with composite resins using fluid filtration and dye extraction techniques and assessment of the correlation between these two techniques. Materials and Methods: In this in vitro study, class II cavities were prepared on the proximal surfaces of 48 extracted sound human premolar teeth, measuring 1.5±0.5 mm in gingival width, 4 mm in occluso-gingival height and 1/3 of the inter-cuspal distance in width. The samples were divided into four groups (n=12). Group 1; OptiBond Solo Plus adhesive/Herculite XRV composite resin; Group 2: OptiBond Solo Plus adhesive/Master Dent composite resin; Group 3: Prime & Bond NT adhesive/Herculite XRV composite resin; Group 4: Prime & Bond NT adhesive/Master Dent composite resin. Microleakage was assessed primarily by fluid filtration and then by dye extraction techniques. Data were analyzed with Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests, with Bonferroni correction and Spearmanʹs rho correlation test at 95% confidence interval. Results: The minimum and maximum mean microleakage values were recorded in fluid filtration and dye extraction techniques groups 1 and 4, respectively. There were significant differences between the experimental groups in microleakage with the two methods of leakage assessment (p value = 0.001). Spearmanʹs rho revealed a strongly direct correlation between the two methods (r = 0.797, p value = 0.000). Conclusion: In both methods of microleakage assessment, use of ethanol-based in comparison to acetone-based adhesive resulted in microleakage reduction. Application of light-cured composite resin contrary to self-cured composite resin with both types of adhesives increased marginal sealing ability. Key words: Composite resin, Dental leakage, Tooth cavity preparation