كنترل علف هرز گل جاليز در مزرعه گوجه‌فرنگي (Lycopersicum esculentum Mill)

The Control of Broomrape (Orobanche aegyptiaca) in Tomato (Lycopersicum esculentum Mill) Farms

از آنجا كه وجود گل جالیز در یك مزرعه‌ی گوجه‌فرنگی، تأثیر سوء در تمام مراحل رشد رویشی و زایشی آن و بنابراین خسارت جبران‌ناپذیری در پی خواهد داشت؛ به منظور كنترل شیمیایی این علف هرز انگلی در زراعت گوجه‌فرنگی، آزمایشی به صورت فاكتوریل بر پایه طرح بلوك‌های كامل تصادفی در سه تكرار و 12 تیمار در مزرعه‌ای از توابع شهرستان مهاباد انجام شد. فاكتورهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- علف‌كش سولفوسولفورون به مقدار 35 گرم در هكتار در سه سطح (سم‌پاشی در 40 و 60 روز بعد از نشاءكاری و شاهد بدون سم‌پاشی). 2- كودهای زیستی بارور-2 و نیتراژین هر كدام در دو سطح (مصرف كود زیستی و عدم مصرف كود زیستی). نتایج نشان داد كه اثر اصلی سولفوسولفورون در دو نوبت 40 و 60 روز بعد از نشاءكاری باعث كاهش بترتیب 75 و 57 درصد از تراكم شاخه‌های گل جالیز در واحد سطح به ازای هر بوته‌ی گوجه‌فرنگی و نیز كاهش 60 درصد بیوماس گل جالیز شد. كاربرد سولفوسولفورن به همراه با كود زیستی بارور-2 و نیتراژین به غیر از تیمار دوبار سم‌پاشی سبب افزایش میانگین ارتفاع بوته‌ی گوجه‌فرنگی شد. این در حالی بود كه صفات تعداد میوه و عملكرد اقتصادی گوجه‌فرنگی تنها تحت تأثیر كود زیستی بارور-2 قرار گرفت به طوری كه كاربرد كود زیستی بارور-2 تعداد میوه‌های گوجه‌فرنگی و نیز عملكرد اقتصادی گوجه‌فرنگی در واحد سطح را كاهش داد. اما بر قطر میوه‌ها و میزان گوشتی و آب‌دار بودن آنها همانند سایر تیمارها تاثیری بر جای نگذاشت.

Broomrape would have irreversible effects on tomatoes in all growth stages and the damage would be unrecoverable. In order to chemically control Orobanche spp with consumption of bio-fertilizer in tomato cultivation, an experiment as factorial based on complete randomized blocks design in three replications and 12 plots was carried out at a farm which is located in Mahabad city (Iran). In this experiment, the experimental factors were including: A- sulfosulfuron 35 g/ha in three levels (application, at 40 days after transplanting of seedlings, application at 60 days and after sample transplanting without any chemical spraying), B and C: bio- fertilizers, Barvar -2 and Nitrajin in two levels (application and non-application of bio-fertilizer), were taken place. The results showed that Sulfosulfuron treatment at the rate of 35 gr/ha, with- twice application of 40 and 60 days after transplanting of seedlings decreased the biomass of Orobanche aegyptiaca in surface level and also it was possible to decrease the biomass per tomato bush and Orobanche aegyptiaca biomass to amount of 75%, 57% and 60% respectively compare to the main treatment without applying any kind of spray application. The applied bio-fertilizer-2 decreased the amount of fruit and economical function of tomato. The applying phosphate biofertilizer-2 resulted in a decrease in economical function of Lycopersicum esculentum and number of ripen fruits. However none of the applied treatment was influential on diameter and weight of ripen fruits.