تاثير تهويه بر تراكم آلاينده‌هاي بيولوژيك هوا در يك اتاق بيمار مسلول

The influences of ventilation on biological concentration of air in a tuberculosis patient room

چكيده مقدمه: تهويه در كاهش ميزان پاتوژن‌هاي هوابرد در اتاق‌هاي ايزوله به ويژه اتاق‌هايي كه بيماران مسلول در آن بستري هستند، نقش قابل‌ توجهي دارد. اين مطالعه به بررسي تاثير تهويه بر ميزان تراكم بيوآيروسول‌هاي هوابرد در يك اتاق بيمار مسلول مي‌پردازد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي به يك اتاق تك تخته بيمارستاني كه در آن يك بيمار مبتلا به سل بستري بود 5 حالت تهويه كه هر يك داراي 3 ظرفيت تهويه مختلف بود اعمال گرديد. در ضمن در هر حالت تهـويه، تخت بيمار در 2 وضعيت مختلف و مجسمه يك نفر پرستار در كنار تخت قرار داده شد. در هر يك از اين حالات، از بيوآيروسل‌هاي موجود در هواي اتاق نمونه‌برداري محيطي به عمل آمد. بدين منظور براي هر حالت، 3 نمونه محيطي از هواي اتاق گرفته شد. نمونه‌برداري محيطي توسط دستگاه باكتري سمپلر و محيط كشت آگار خوني انجام و در آزمايشگاه پاتولوژي شمارش گرديد. يافته‌ها: ميزان تراكم بيوآيروسول‌هاي كل در هواي اتاق بيمار با اعمال حالت‌هاي مختلف تهويه به طور معني‌داري (001/0‌P < ) تغيير كرد. حتي با اعمال كمترين ظرفيت تهويه در بدترين شرايط هوادهي و هواكشي نيز ميزان تراكم بيوآيروسول‌هاي موجود در هواي اتاق نسبت به حالتي كه در اتاق از سيستم تهويه استفاده نمي‌شد به طور معني‌داري (001/0‌P < ) كاهش يافت. در بهترين حالت با ورود هواي تميز از طريق يك دريچه گرد سقفي و خروج آن از طريق يك مكنده خطي نصب شده بر روي ديوار‌ (با 12 بار تعويض هوا در ساعت) ميانگين تراكم بيوآيروسول‌هاي كل به 25 كلني در هر متر مكعب كاهش يافت. در موثرترين حالت تهويه در صورت ثابت بودن نوع و ظرفيت تهويه اتاق، چيدمان تخت باعث كاهش 75/17% در ميزان تراكم آلاينده‌هاي نمونه‌برداري شده از هواي كل شد. نتيجه‌گيري: نصب سيستم تهويه مناسب تعيين شده در اين مطالعه براي اتاق‌هاي ايزوله توصيه مي‌شود.

Background: Ventilation plays a crucial role in reducing the number of air transmitted pathogens in isolated rooms. Determination of the suitable type of ventilation system and the proper ventilating rate has always been a challenge. Patients’ bed arrangement and the location of the staff are also expected to influence the occupational exposure of the staffs’ to harmful airborne particles. The purpose of this project was to determine the state of ventilation systems, patient’s bed and the location of the healthcare staff in these rooms, upon the risk to the staff being exposed to the airborne pollution in these places. Methods: Throughout this practical study, a single-bed hospital room, where a tuberculosis patient had been admitted, was chosen. Thereafter, 5 types of ventilation systems were applied for the experiment. Whilst applying various ventilating scenarios, a patient’s bed and a statue of a hypothetical healthcare staff were positioned in 2 different locations. During each of these experiments, 3 occupational samples were taken from the bio-aerosols in the room. Results: The total density of the bio-aerosols in the patient’s room changes significantly (P < 0.001) within different plans. The least amount of capacity and the worst aeration and the concentration of indoor air bio-aerosols meaningfully decreased (p < 0.001) in comparison with the air of a room within which no ventilation system is utilized. When air is supplied via a vent on the ceiling and it is exhausted from a vent situated on a wall at the southern part of the room, the total density of the bio-aerosols reduced to 25cfu/m3 (application of 12 air changes per hour). The arrangement of patients’ bed caused 17.75% reduction in total density of the sampled pollutions from the air. Conclusion: Application of a system as determined in this study is recommended for isolated rooms.