تحليل معماري بندر باستاني سيراف در بخش ساحلي با تكيه بر مطالعات باستان شناسي زير آب

Investigating the Ancient Siraf’s Coastal Architectural Structures by Underwater Archaeology

برخي از محققين بر اين باورند كه به دليل وقوع زلزله شديد و سونامي در قرن چهارم هجري، بخش بزرگي از سيراف به درون آب واژگون شده است. با توجه به شواهد و مدارك موجود و بررسي صورت گرفته در سواحل و آب‌هاي پيرامون سيراف، نگارنده معتقد است كه با وجود وقوع زلزله ويران كننده، تخريب زيادي در سازه هاي ساحلي ايجاد نشده بلكه تخريب هاي مشهود در ديواره ساحلي به مرور زمان و به دليل هجوم امواج دريا ايجاد شده است. اين زلزله، اگرچه باعث زوال تدريجي اين بندر تاريخي گرديده، شيب ملايم و كم عمق ساحل به گونه ايست كه امكان واژگوني سازه هاي بندري به درون آب وجود ندارد. طرح اين نظريه، بر اساس مطالعه كوره هاي سفالگري و ديواره ساحلي به دست آمده در كاوش هاي باستان-شناسي، نتايج حاصل از بررسي‌هاي باستان شناسي زير آب و انجام عمليات غواصي است.

Some researchers believe that because of the severe earthquake and tsunami in the fourth century H., a large part of Siraf submerged by the Persian Gulf water fluctuations. Based on the available evidence and also by the archaeological survey of the Siraf coastal surrounding areas, the author argues that despite the devastating earthquake occurred to destroy much of the coastal architectural structures of the city the main destruction has been made by the steady sea water waves striking the coastal wall through time. The earthquake, however, has caused erosion in the historic port but the gentle slopes and shallow beach of city shows that there has been no possible reversal of the port structures into the deep water. This result is obtained by the observation made by the study of intact pottery kiln and the beach wall found through the excavations and by the underwater archaeology carried out in the sea sides of the ancient Siraf city.