عوامل موثر بر نگرش شاليكاران نسبت به كشت پايدار برنج در استان مازندران

Factors Affecting Farmers Attitude towards Sustainable Cultivation of Rice in the Mazandaran Province

هدف از مطالعه ي حاضر شناسايي عوامل موثر بر نگرش شاليكاران نسبت به كشت پايدار برنج در استان مازندران مي باشد. اين تحقيق بر اساس هدف از نوع كاربردي بوده و به روش توصيفي- همبستگي انجام شده است. تعداد نمونه در اين پژوهش، 270 نفر از شاليكاران شهرستان هاي آمل، بابل و ساري مي باشند كه به روش نمونه گيري طبقه اي با انتساب متناسب انتخاب شده اند. داده هاي اين پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوري گرديد. يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه بين متغيرهاي سطح تحصيلات، دسترسي به عوامل آموزشي- ترويجي و كانال‌هاي ارتباطي، تعداد نيروي كار خانوادگي، دسترسي به نهاده ها، ميزان وام دريافتي و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع با متغير نگرش نسبت به كشت پايدار برنج ارتباط مثبت و معني دار وجود دارد. همچنين بين متغيرهاي سن، درآمد غيركشاورزي، ويژگي هاي مديريتي و تجربه كشت برنج با متغير نگرش نسبت به كشت پايدار برنج رابطه منفي و معني داري وجود دارد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه متغيرهاي دسترسي به عوامل آموزشي- ترويجي و عوامل ارتباطي، تجربه كشت برنج، تعداد نيروي كار خانوادگي، سطح تحصيلات و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع، حدود 4? درصد از تغييرات متغير وابسته نگرش نسبت به كشاورزي پايدار را تبيين مي نمايند.

The purpose of this study was to identify factors affecting farmers’ attitude towards sustainable cultivation of rice in the Mazandaran province. The research has conducted a descriptive-correlation method. The number of sample population was 270 rice farmers in Amol, Babol and Sari townships which were selected through a proportional stratified sampling. Data was gathered by using questionnaire. The most important findings of the study showed that educational level, access to educational and extension factors and communication channels, the number of family labor force, access to inputs, amount of loan and value of the reference group opinions had positive and significant correlations with attitude toward sustainable rice cultivation, while there was negative correlation between age, non-farming incomes, management characteristics and experience in rice farming with sustainable rice cultivation. Results of regression analysis also showed that access to educational and extension factors and communication channels, the experience in rice farming, the number of family labor, educational level and value of the reference group opinions approximately explained 46 percent of the variability in the attitude of respondents about sustainable rice cultivation