بررسي روش برگردان نسبي تانسور گشتاور لرزه‌اي با استفاده از داده‌هاي شبيه‌سازي شده و كاربرد آن در پس‌لرزه‌‌‌هاي زمين‌لرزه 28 فوريه 2006 فارياب 0/6=Mw

Relative moment tensor inversion method using synthetic data and its application to the aftershocks of the Faryab Earthquake on February 28, 2006 (Mw 6.0)

برگردان نسبي تانسور گشتاور لرزه‌اي روش سريع و مناسبي براي تعيين سازوكار زمين‌لرزه‌هايي است كه نزديك به هم رخ مي‌دهند و در ايستگاه هاي مشتركي ثبت شده اند. در اين روش با استفاده از اندازه‌گيري نسبي دامنه يك فاز خاص ناشي از چندين زمين‌لرزه‌اي كه نزديك به هم رخ داده‌اند و در ايستگاه‌هاي مشترك ثبت شده‌اند مي توان با داشتن سازوكار زمين‌لرزه مرجع، بدون دانستن تابع گرين كامل سازوكار زمين‌لرزه‌هاي ديگر را به دست آورد. در اين تحقيق سعي شد تا با توليد داده‌هاي مصنوعي تحت شرايط متفاوت و برگردان آنها به روش نسبي، تاثير عوامل گوناگون همچون مقدار درصد CLVD (مقدار سهم مولفه غير دوزوج نيرو) و همچنين تاثير مدل سرعتي پوسته در نتيجه برگردان نسبي بررسي شود. مكان زمين‌لرزه هايي كه در اين تحقيق شبيه سازي شده اند مطابق با مكان زمين‌لرزه 25 مارس 2006 منطقه فين و 13 پس لرزه آن است كه با استفاده از شبكه نوار پهن پژوهشگاه بين المللي زلزله شناسي و مهندسي زلزله (INSN) ثبت شده اند. بزرگي اين زمين‌لرزه ها برحسب ML بين 5/3 تا 6/5 متغير است. در اين تحقيق چهار سري داده مصنوعي براي اين 14 رخداد توليد شده است كه تفاوت آنها در مقدار درصد دوزوج نيرو و همچنين مدل پوسته‌اي مورد استفاده است. با عمل برگردان براي اين چهار سري داده مصنوعي اين نتيجه حاصل شد كه روش برگردان نسبي تانسور گشتاور براي تعيين سازوكار زمين‌لرزه‌هايي كه در مقياس محلي نزديك به هم رخ داده‌اند (زمين‌لرزه‌هاي خوشه‌اي) مناسب است، همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه افزايش غيرمنطقي و بيش‌ازحد مولفه غير دوزوج نيرو در داده‌ها، باعث بروز خطا در اين روش مي‌شود؛ بااين‌حال تغيير نوع مدل پوسته‌اي به كار رفته در توليد داده‌ها، باعث به‌دست آمدن خطاي قابل‌ملاحظه‌اي نمي‌شود و اثر مدل پوسته‌اي در برگردان نسبي كمينه مي‌شود. با كمك اين روش، سازوكار پس لرزه هاي زمين‌لرزه 28 فوريه 2006 فارياب تعيين شده است. سازوكار هاي به‌دست آمده با روند كلي زمين‌لرزه اصلي تطابق دارند.