آبزدايي از تركيبات آلي با استفاده‌ از غشاي پلي وينيل الكل(PVA) در فرايند تراوش تبخيري

آبزدايي از تركيبات آلي با استفاده از روش‌هاي مرسوم نظير تقطير، علاوه بر ايجاد محدوديت در دستيابي به خلوص بالا بويژه در صورت وجود نقطه‌ آزيوتروپ، بسيار انرژي بر است. فرايند غشايي تراوش تبخيري به لحاظ داشتن شرايط دمايي و فشاري مناسب و نيز نياز به انرژي كمتر، از جذابيت بيشتري برخوردار است. ويژگي‌هاي منحصر بفرد غشا هاي پلي‌وينيل الكل ازجمله آبدوستي و مقاومت‌هاي مكانيكي و حرارتي مناسب، توجه بسياري از محققان را در آبزدايي از تركيبات آلي بوسيله اين بسپار بخود جلب كرده است. ساخت غشاهاي شبكه تركيبي پلي وينيل الكل بصورت نامتقارن و نيز افزودن تركيبات نانو ساختار به ماتريس بسپاري از جمله روش‌هاي نوين براي دستيابي به خواص مطلوب‌تر جداسازي در فرايند آبزدايي از تركيبات آلي با استفاده از اين بسپار مي‌باشد. اين مقاله به بررسي روند توسعه غشاهاي پلي‌وينيل الكل در آبزدايي از تركيبات آلي مي‌پردازد.