بررسي ماهيت حقوقي بيع متقابل نفتي ايران و سازگاري آن با پيمان منشور انرژي

ANALAYSIS OF LEGAL NATURE OF IRANʹʹS OIL BUY BACK CONTRACT AND ITS COMPARISON WITH THE ENERGY CHARTER TREATY

بيع متقابل نفتي ايران به لحاظ حقوقي نوعي قرارداد خريد خدمت پيمانكاري است كه به موجب آن طرف خارجي انجام عمليات توسعه يا بازيافت يك ميدان نفتي يا گازي را با هزينه و سرمايه خود برعهده مي‌گيرد. در مقابل شركت ملي نفت تعهد مي‌كند تمام هزينه‌هاي طرف خارجي را با بهره مشخص و طيّ اقساط برابر و الزاماً از طريق نفت يا گاز حاصل از همان حوزه عملياتي به او بازپرداخت نمايد. پيمان منشور انرژي به عنوان كامل‌ترين معاهده بين‌المللي در زمينه موضوعات مربوط به انرژي داراي دو گونه مقررات است: يكي مقررات نرم و ديگري مقررات سخت. با توجه به عضويت ناظر ايران و امكان‌سنجي پيوستن به اين پيمان، بررسي ماهيت بيع متقابل از اين جهت مورد بحث است كه آيا اين قرارداد با ماهيت ويژه خود در حقوق ايران، با مقررات سخت و الزام‌آور پيمان مغايرت دارد يا خير.

Iranian Oil Buy back Contract Is A Kind of Service Contract That Upon to it Foreign Party, Obliges to Carry Out All Operations Related to Development or Reconstruction upon An Oil or Gas Field With Himself Costs. In Return National Iranian Oil Company Obliges To Compensate Contractor All Capital Or Non Capital Costs Necesserly By Produced Oil or Gas From The Same Field. The Energy Charter Treaty as The Most Perfect International Treaty in Energy Law, Has Soft Law and Hard Law. Upon to Iran is An Observer in this Treaty, we want to consider Is this Contract (with Itʹs Legal Espesial Nature) Conflict with Treatys Hard Law.