كليدواژه :
تمرين در آب , تمرين ويبريشن تمام بدن , خطر به زمين افتادن , عملكرد عصبي- عضلاني
چكيده فارسي :
چكيده
مقدمه: اختلال در تعادل از عوامل اثرگذار در افزايش خطر افتادن است كه بهبود آن مي‌تواند موجب كاهش خطر افتادن گردد. لذا هدف از انجام مطالعه حاضر مقايسه اثر شش هفته تمرين تعادلي در آب و ويبريشن تمام بدن و تركيبي و بي‌تمريني متعاقب تمرينات بر عملكرد عصبي- عضلاني، تعادل و احتمال به زمين افتادن زنان سالمند بود.
مواد و روش‌ها: 48 نفر از سالمندان در 4 گروه تمرينات تعادلي در آب(13 نفر)، تمرينات ويبريشن تمام بدن(11 نفر)، تمرينات تركيبي تعادلي و ويبريشن(12نفر) و گروه كنترل(12 نفر) قرار گرفتند. قبل از شروع تمرينات آزمون‌هاي تعادل ايستا و پويا و تحرك‌پذيري پاسچرال گرفته شد و پس از دو، چهار و شش هفته انجام تمرينات و پس از دو و چهار هفته بي‌تمريني آزمون‌هاي مجدد گرفته شد. جهت تجزيه و تحليل آماري، تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر، تحليل واريانس يك‌طرفه انجام شد.
يافته‌ها: تعادل ايستا و پويا و تحرك‌پذيري پاسچرال آزمودني‌ها در گروه‌هاي تمرين در آب، ويبريشن تمام بدن و گروه تركيبي پس از انجام تمرينات به‌طورمعني‌داري بهبود يافت. گروه تمرين ويبريشن و تمرين تركيبي پس از دو هفته تمرين بهبود معني‌داري را در ميزان تعادل ايستا و پويا و تحرك‌پذيري پاسچرال خود نشان دادند. گروه تمرين در آب پس از 4 هفته تمرين بهبود معني‌داري را در اين متغيرها نشان داد. همچنين پس از دو هفته بي‌تمريني گروه تمرين ويبريشن و تركيبي اختلاف معني‌داري را با پس‌آزمون در ميزان تعادل ايستا و پويا و تحرك‌پذيري پاسچرال نشان داد، گروه تمرين در آب پس از 4 هفته بي‌تمريني اختلاف معني‌داري را با پس‌آزمون نشان دادند و پس از دو هفته بي‌تمريني اختلاف معني‌داري را نشان ندادند.
نتيجه‌‌گيري: مي‌توان هر سه نوع تمرين را به‌عنوان يك شيوه تمريني جهت بهبود تعادل ايستا و پويا و نيز بهبود عملكرد عصبي-عضلاني و حركت‌پذيري پاسچرال براي زنان سالمند سالم پيشنهاد نمود.
كليد واژه‌ها: تمرين در آب، تمرين ويبريشن تمام بدن، عملكرد عصبي- عضلاني، تعادل، خطر به زمين افتادن
چكيده لاتين :
Abstract
Introduction: Any disorder in balance is one of the influencing factors on falling risk. The aim of study was to compare and examine the effects of aquatic, whole body vibration and concurrent training on neuromuscular performance, balance and risk of falling in elderly females.
Materials and methods: forty-eight females agreed to sign the consent form. They were randomized consecutively into four Groups: the group1 submitted for the aquatic training (n=13), the group 2 submitted for the Whole Body Vibration Training (WBV) (n=11), the group 3 submitted for the aquatic training plus Whole Body Vibration Training (concurrent Group) (n=12), and the Control group (n=12). Neuromuscular performance, balance and risk of falling were evaluated in all subjects, before, 2 and 4 and 6 weeks after beginning the training and 2 and 4 weeks after completion the exercise period. A one-way ANOVA and two way repeated measure ANOVA used to analyze the data.
Results: Results of this study showed that there are significant difference between aquatic, WBV and concurrent training with control group. However, a main improvement was obtained in neuromuscular performance, balance and risk of falling in WBV and concurrent training groups in 2 weeks after beginning of training, but there is significant improvement in neuromuscular performance, balance and risk of falling in Aquatic training group in 4 weeks after beginning of training. Also, after doing retention test, there is significant decreasing in neuromuscular performance, balance and risk of falling in WBV and concurrent training groups in 2 weeks after detraining period, but a prominent decreasing was observed in neuromuscular performance, balance and risk of falling in Aquatic training group in 4 weeks after detraining period
Conclusion: Due to results, using Aquatic, Whole Body Vibration and concurrent exercises are recommended to decrease likelihood of falling and improve the neuromuscular performance and balance in elderly females.
Key Words: Aquatic Training, Whole Body Vibration Training, Concurrent Training, neuromuscular performance, balance, risk of falling
