هرمنوتيك يا تاويل در تصوف و عرفان

Hermeneutics or Interpretation in Sufism and Mysticism

تاويل آيات قرآن مجيد يكي از روش‌هاي فهم آيات است. اصحاب حديث ـ حنبليان و اخباريان ـ با هر نوع تاويل مخالف‌اند. برخي از دانشمندان ديني در محدوده‌اي و با شرايطي تاويل را مي‌پذيرند. اسماعيليان براي تاويل هيچ حدّومرزي نمي‌شناسند، ازاين‌رو موردطعن و نكوهش ديگر گروه‌هاي مسلمان قرار گرفته‌اند. صوفيان و عارفان نيز براي برداشت‌هاي مورد نظر خود از آيات قرآن، تاويل را به‌صورت گسترده‌اي به‌كار مي‌برند. در اين مقاله به موارد فوق همراه با نمونه‌هايي از تاويل نزد گروه‌هاي مسلمان به اين موضوع پرداخته شده است. ابتدا تاويل و تفسير و تفاوت آن دو آمده و سپس به ديدگاه‌هاي موافق و مخالف و حدود مجاز بودن آن توجّه شده است

One way to understand the verses of the Koran is to interpret them. The people of hadith (hadith specialists), Hanbalis and Akhbaris, oppose any kind of interpretation, but some religious scholars accept it with some conditions. Ismailis do not consider any limits for interpretation; hence, they are blamed for this by other Muslims. Sufis and Mystics also utilize interpretation to justify their own impressions of the verses of the Koran. The present article focuses on the above-mentioned issues as well as some instances of interpretation by different Muslim sects. It first deals with the difference between interpretation and commentary and then considers the pros and cons and the limits.