«مكالمه‌گرايي» در كتاب «هفتاد سنگ قبر» از «يدالله روياي»

Dialogism in Haftad Sang-e Ghabr, a work by Yadollah Royaee

«ميخاييل باختين» يكي از بزرگ‌ترين نظريه‌پردازان قرن بيستم در زمينه‌ي علوم‌انساني بويژه زبان‌شناسي مي‌باشد كه تاثير بسيار زيادي بر جريان فكري دوران پس از خود گذاشت. مشهورترين نظريه‌ي او «مكالمه‌گرايي» است كه منجر به نظريّه «بينامتنيّت» توسط «ژوليا كريستوا» و «مرگ مولّف» توسط « بارت» شد. اساس نظريّه‌ي وي بر مكالمه‌گرايي و ساحت چندآوايي در رمان، استوار است. كتاب «هفتاد سنگ قبر» سروده‌ي «يدالله رويايي» از نمونه‌هاي عالي شعر حجم است كه حاوي هفتاد قطعه شعر حجمي است و موضوع « مرگ» جان‌مايه‌ي آن‌هاست. در اين مقاله نشان داده شده است كه «مكالمه‌گرايي » مدّنظر «باختين» كه نمود اصلي آن در رمان است، در اشعار اين كتاب به كار رفته است و نيز انواع مكالمه در اشعار اين كتاب بررسي شده است.

Mikhaeel Bakhtin is one of the greatest twentieth century theorists in humanities, especially linguistics, who had a posthumous dramatic effect on intellectual currents. "Dialogism" is his famous theory, which led to Julia Kristevaʹs "Intertexuality" and Roland Barthesʹ "Authorʹs Death." The basis of his theory is dialogism and polyphony in novels. Haftad Sang-e Ghabr (Seventy Tombstones) by Yadollah Royaee is an excellent example of espacemental poetry that contains seventy poems about death. The present article reveals that Bakhtinʹs dialogism is exploited in this book and analyzes the types of dialogue used in this book.