بررسي لحن شخصيت ها در داستان موسي (ع) و شبان مثنوي مولانا

A Study of the Characters in "Moses and the Shepherd"

هـر شعري را مي‌توان يك واحد زباني به حساب آورد كه پيامي را از گوينده به خواننده مي‌رساند امّا اين پيام داراي محتواي خبري نيست بلكه ابزار انتقال تجربه است. يكي از عوامل مهمّ انتقال تجربه كه گوينده و خواننده بايد از كاربرد بجا و درك درست آن در ساختار شعر آگاه باشند، رنگ‌آميزي عاطفي كلام است كه در اصطلاح ادبيّات، لحن ناميده مي‌شود. مقاله‌ي حاضر به بررسي انواع لحن شخصيّت هاي «داستان موسي (ع) و شبان» مثنوي مولانا مي پردازد تا خوانندگان محترم پس از مطالعه آن شناخت بسيار خوبي از شخصيّت ها و اخلاق درست و نادرست و رفتار اجتماعي صحيح پيدا نمايند. در اين مقاله مقدمه اي درباره‌ي لحن و عوامل موثّر در لحن آمده است و سپس تنوّع اين لحن ها را در داستان بررسي كرده تحليل آماري انجام شده است و نتيجه‌ي زير حاصل شد كه لحن استدلالي، بيش‌ترين درصد فراواني (31 بيت) را به‌خود اختصاص داده است.

Each poem can be considered to be a linguistic unit, through which a speaker delivers a message to the reader, a message that does not transfer content but is a means for the transmission of experience. One important factor in the transmission of experience, the right use and correct understanding of which is necessary for the speaker and the reader, is the affective aspect of discourse that is called tone in literature. Tone refers to the writerʹs attitude toward the work or the theme of the work and sometimes toward the reader. The present paper studies the different tones of the characters in Mowlaviʹs story of "Moses and the Shepherd." It aims to give the readers a good understanding of the characters and what is right and wrong behavior and ethics. First, it offers an introduction to tone and its effective elements. It then studies the variety of tones in this story, and finally presents the statistical analysis, which suggests that the argumentative tone is more frequent (31 lines).