تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي بر عوامل تحريكي و مهاري آسيب عروق قلبي موش صحرايي ويستار ديابتي

The effect of eight weeks of resistance training on stimulatory and inhibitory factors of cardiac microvascular injuries in wistar diabetic rats

چكيده هدف: ديابت مليتوس، سندرومي متابوليكي است كه با افزايش گلوكز خون ناشي از كمبود انسولين و يا كاهش حساسيت انسوليني بدن مشخص مي شود. شرايط التهاب مزمن در بيماري ديابت با بيان آنزيم COX-2 همراه است. از متابوليت‌هاي مهم و موثر اين آنزيم در هموستاز قلبي عروقي TXA-2 و PGI-2 مي‌باشد. پروستاسايكلين رگ گشاي قوي ديواره عروقي و مانع انباشت پلاكت هاست و ترومبوكسان A2 سبب انقباض و تكثير عضلات صاف، انباشت و تغيير شكل پلاكت ها مي شود. پژوهش حاضر به بررسي تاثير 8 هفته فعاليت ورزشي مقاومتي بر بيان آنزيم COX-2 و متابوليت‌هاي آن شامل TXA-2 و PGI-2 در موش‌هاي صحرايي نر ويستار ديابتي مي‌پردازد. روش پژوهش: در مطالعه‌اي تجربي تعداد 24 سر موش صحرايي ويستار به دو گروه تمرين مقاومتي (12=n) و كنترل (12=n) تقسيم شدند. پروتكل تمرين مقاومتي شامل يك ست 10 تكرار بالارفتن از نردبان تمرينات مقاومتي همراه با وزنه متصل به قاعده دم (75-70 درصد حداكثر ظرفيت حمل وزنه هر موش صحرايي) سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين موش‌ها بي‌هوش شدند و خون گيري از قلب انجام شد، سپس قلب موش برداشته شد و بطن چپ جداسازي شد و براي سنجش متغيرهاي COX-2، TXA-2، PGI-2 مورد استفاده قرار گرفت. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 انجام شد. يافته ها: نتايج آزمون تي مستقل نشان داد تمرين مقاومتي موجب كاهش معني دار گلوكز پلاسما شده‌است (05/0?P)، اما ميزان انسولين پلاسما بين گروه ها تفاوت معني‌داري نداشت. همچنين، نتايج آزمون تي نشان داد تمرين مقاومتي موجب تغيير معني‌دار ميزان PGI-2 و TXA-2 در مقايسه با گروه كنترل نشده‌است. با وجود اين، ميزان COX-2 در گروه تمرين مقاومتي (69/41±09/296) در مقايسه با گروه كنترل (8/26±8/252) در حد معني‌داري افزايش داشته‌است (05/0?P). نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد 8 هفته تمرين مقاومتي در موش‌هاي صحرايي ويستار ديابتي تاثير بارزي بر عوامل تحريكي و مهاري آسيب عروق قلبي ندارد و به نظر مي‌رسد پروتكل يادشده تاثيري بر آسيب رگ‌هاي مويين قلبي ندارد. به دليل كمبود اطلاعات در اين زمينه پژوهشگران مطالعات بيشتر را اجتناب‌ناپذير مي‌دانند. واژگان كليدي: آنزيم سيكلواكسيژناز2، پروستاسايكلين، ترومبوكسان A2، گلوكز خون، تمرين مقاومتي

Abstract Aim: Diabetes mellitus is a metabolic syndrome which is determined by insulin deficiency-induced hyperglycemic or decrease of in body insulin sensitivity. Chronic inflammation conditions in diabetes are associated with Cyclooxigenase 2 enzyme (COX-2) expression. The major metabolites of this enzyme, which play an important role in cardiovascular homeostasis are Prostocyclin (PGI-2) and Tromboxane (TXA-2). However, Prostocyclin is a potent vasodilator and prevents platelet aggregation and Tromboxane causes vasoconstriction, proliferation of smooth muscles and aggregation and remodeling of platelets. The present study investigates the effect of 8 weeks of resistance training on the expression of COX-2 enzyme and its metabolites such as TXA-2 and PGI-2 in wistar diabetic male rats. Method: For this purpose, in an experimental study 24 wistar rats were purchased from Pasteur Institute of Iran and divided into resistance training (n=12) and control (n=12) groups. The resistance training protocol included 8 weeks (3 sessions per weeks) of ten sets of ladder ascending with free weights were attached to the rats’ tails (70 to 75% of maximum capacity of carrying free weights by each rat).The animals were sacrificed 48 hours after the last session of training program and blood samples were taken. After the left ventricle was drained, stimulatory and inhibitory factors were measured and the data was analyzed by t-test via spss16 software. Results: The results of independent t-test showed that there was a significant decrease in blood glucose (P < 0.05); however, there was no significant difference in insulin levels among groups. In addition, t-test showed that resistance training did not induce any significant difference in TXA-2 and PGI-2 of training group in comparison with control group. In addition, COX-2 level in resistance training group (296.09±41.69) showed a significant increase compared with control group (252.8±26.8), (P < 0.05). Conclusion: The results of the study show that 8 weeks of resistance training does not have any significant impact on stimulatory and inhibitory factors of coronary artery injuries. It appears that the mentioned protocol does not have a significant effect on cardiac microvascular injuries. Due to the lack of information in this area, further study is unavoidable. Key words: Cyclooxigenase 2 enzyme, Tromboxane 2, Prostocyclin 2, Blood glucose, Resistance training