كليدواژه :
وان جنپ , حوزه سياسي , مناسكي شدن , مناسك
چكيده فارسي :
پيش‌بيني آن‌چه جهان در قرن بيست‌ويكم شاهد آن بود، از حمله‌ي تروريستي يازده سپنامبر تا ماجراجويي‌هاي نظامي در خاورميانه و بهار عرب را مي‌توان در آثار برخي از روشنفكران در دهه‌هاي 1960 و 1970 يافت. به باور آنان، جهان در آغاز اين سده‌ي نو، با بن بستي سخت روبرو خواهد شد كه توان حارج شدن از آن را نخواهد داشت؛ و اگر بتواند از آن خارج شود، بايد بهايي بسيار سخت تر از بحران‌هاي مشابه در پيش از جنگ جهاني دوم بدهد. هدف اساسي مقاله‌ي حاضر، تلاشي است براي درك انسان‌شناسانه‌ي اين موقعيت و قرار دادن امر سياسي حكومتي، يعني نظام هاي سياسي مدرن، در چارچوب‌هاي مناسكي؛ تا شايد بدين‌ترتيب بتوان بخشي از كنش‌ها و ساختارهايي را درك كنيم كه امروز در حوزه‌ي سياسي بر جهان در مفهومي عام و بر نظام‌هاي مركزي و پيراموني در معنايي خاص تسلط يافته‌اند.
چكيده لاتين :
Whatever happened in the first decade of 21st century, from September 11 to militaristic interventions in middle-east and Arab spring, was foretold, one way or another, by intellectuals of 1960s and 70s. From their point of view, the world at the dawn of this new century would face a severe deadlock, with no hope to exit but by prices much higher than what was paid prior to Second World War. The main goal of this essay, hence, would be to provide an anthropological understanding of this situation, and putting the political, or better said “modern political systems” in a ritual context, aiming to understand acts and structures dominating political sphere in general, and center-periphery systems specifically.
