نگرشي روشمندبه جايگاه عهدين در تفسير قران باتكيه برالگو نشانه شناختي بينامتننيت

A Methodological Approch to the Satus of the old and New Testaments in the Qurʹʹanic Interpretation

چكيده در اين نوشتار، درپي تبيين روشمند جايگاه عهدين در تفسير قرآن، نخست، درباره الگوي نشانه شناختي بينامتنيت سخن گفته ايم. برپايه اين الگو، هر متني بر اساس متن هاي پيشين استوار مي شود و بدين ترتيب، هستي و پيشينه متن و نشانه ها از آنچه تاكنون پنداشته مي شد، بسيار ژرف تر و گسترده تر است. متن هاي ديني و از جمله قرآن كريم نيز از اين قاعده جدا نيستند و مفسر توانا بايد بتواند از منابع بينامتني، براي تفسير قرآن به صورتي بهينه بهره گيرد. در بخش دوم اين نوشتار، شايستگي عهدين را براي قرار گرفتن در جايگاه منبعي بينامتني براي تفسير بخش هايي از قرآن نشان داده ايم و بدين منظور، ضمن به دست دادن پيشينه اين ره يافت نو، بدين مسيله پرداخته ايم كه پذيرش اين نگاه، لزوماً به معني راه يابي اسراييليات به تفسير قرآن، پذيرش 221 / نگرشي روشمند به جايگاه عهدين در تفسير قرآن وثاقت سندي و خاستگاهي الهي همانند قرآن براي عهدين، و نفي ديگر منابع معرفتي براي تفسير قرآن نيست.