بررسي رويه و نگرش قضات دادگاه‌هاي اطفال تهران به جايگزين‌هاي مجازات حبس

Assessment Practices and Attitudes of Pediatric Tehran Court Judges to Jail Alternatives

اين مقاله با رويكرد جامعه‌شناسي جنايي به بررسي وضعيت كودكان و نوجوانان زير هجده سال كه به‌ دلايلي در تماس با دادگاه اطفال قرار مي‌گيرند، مي‌پردازد. روش انجام اين تحقيق مطالعه‌ موردي است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه در دادگاه اطفال دو رويكرد نسبتاً متفاوت حاكم مي‌باشد. يك دسته از قضات عملكرد و آرا ‌شان به رويكرد ترميمي نزديك است و دسته ديگر را مي‌توان از حاميان رويكرد تنبيهي دانست. از منظر گروه اول جايگزين‌هاي مجازات حبس به ‌طور كلي در زمره‌ي ساير مجازات‌ها مي‌باشند و داراي قابليت بازدارندگي از جرايم هستند. در حالي كه دسته دوم معتقدند كه جايگزين‌هاي مجازات حبس صرفاً نوعي تدابير اصلاحي هستند كه فاقد جنبه‌ي بازدارندگي هستند و نمي‌توانند مانند مجازات حبس قابليت اجرا شدن و كارآيي داشته باشند. در زمينه‌ي حدود اختيارات قاضي نيز اختلاف ‌نظر وجود دارد. برخي از قضات اصطلاحاً به لزوم تفسير اجتماعي از قوانين معتقدند، در حالي كه گروه ديگر اعتقاد به تفسير تحت‌اللفظي از قوانين دارد.

This article with the sociological criminal approach to the study of children and adolescents under the age of eighteen who for some reason are placed in contact with the juvenile court pays. The research method is case study. The findings suggest that the juvenile courtʹs ruling has two rather different approaches. A bunch of judge attitudes and performance is close to the restorative approach and the other categories can be seen as supporters of the punitive approach. From the first group are generally considered alternatives to imprisonment, and other punishments are capable of deterring crime. While the second group believe that alternatives to imprisonment are just some corrective measures that haven’t any inhibition and capabilities. There are also disagrees on the powers of judge. Some judges believe the law so the needs for social commentary while others believe in a literal interpretation of the law.