اكتشاف موانع و عوامل تسهيل‌كننده در استفاده عابران از پل هاي عابر پياده: يك مطالعه كيفي

سابقه و هدف: عابران پياده، جز آسيب پذيرترين گروه ها در حوادث ترافيكي هستند. يكي از مباحث مهم در ايمني عابران، استفاده از پل‌هاي هوايي عابر پياده در سطح شهر است. هدف از اين مطالعه، بررسي عوامل موثر در استفاده و يا عدم استفاده از پل هاي عابر به‌روش تحقيق كيفي است. روش بررسي: در پژوهش كيفي حاضر، دو گروه از عابران شركت داشتند؛ گروه اول عابراني بودند كه از پل عابر براي گذر از خيابان استفاده كرده بودند و گروه دوم عابراني بودند كه از پل عابر استفاده نكرده بودند. تعداد 32 نفر از عابران پياده شهر كرمان، براي بيان تجربيات خود در استفاده يا عدم استفاده از پل عابر، در اين مطالعه مشاركت داشتند. كليه مصاحبه ها به روش نيمه‌ساختاريافته بوده كه به روش تحليل درونمايه تحليل گرديد. يافته‌ها: در بين عابراني كه از پل عابر استفاده كرده بودند 3 موضوع اصلي؛ درك خطر، فشار اجتماعي و وجود حصار كنار خيابان به عنوان دلايل استفاده از پل بيان گرديد. همچنين در بين عابراني كه از پل عابر استفاده نكرده بودند 2 موضوع اصلي؛ مشكلات مربوط به پل هاي عابر و عوامل موثر فردي به عنوان دلايل عدم استفاده از پل در اين گروه از عابران مطرح شد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي اين مطالعه بر پايه تجربيات عابران پياده در موانع و عوامل تسهيل‌كننده استفاده از پل، مي‌توان بيان داشت كه به‌كارگيري و اجراي برخي از برنامه‌ها از قبيل: ارايه برنامه هاي آموزشي، فرهنگ‌سازي و اشاعه رفتارهاي ايمن ترافيكي در بين عابران پياده، به‌كارگيري پل هاي مكانيزه به جاي پل هاي معمولي و نصب حصار در كنار خيابان جهت ايجاد مانع براي جلوگيري از ورود عابران به خيابان در مناطق پرخطر، مي‌تواند بر ميزان استفاده عابران از پل هاي عابر تاثير مثبت داشته باشد.