بلاغت مقابله‏اي و بررسي فرا‏گفتمان در انشاهاي توصيفي فارسي زبانان و فارسي آموزان عرب

Contrastive Rhetorics and the Study of Metadiscourse in Persian Native Speakers’ and Arab Learners’ Compositions

بررسي هاي گوناگون در زمينه ي مهارت نوشتن در زبان دوم نشانگر ضعف زبان آموزان دراين مهارت است. زبان آموزان با وجود دانستن دستور و لغات از نوشتن انواع مختلف متون عاجز هستند. بررسي در زمينه ي بلاغت مقابله اي مي تواند به زبان آموزان و مدرسان زبان دوم براي حل اين مشكل اساسي كمك كند. همچنين فراگفتمان كه از اصول و الگوهاي بلاغي به‏شمار مي رود و سبك هاي بلاغي نويسنده را نشان مي دهد، نقش مهمي در پيشرفت و بهبود مهارت نوشتن ايفا مي كند. اين تحقيق سعي دارد با استفاده از مدل هايلند(2004)، به بررسي نوع و بسامد فراگفتمان در 80 انشاي توصيفي نوشته شده توسط فارسي زبانان و فارسي آموزان عرب بپردازد و مشخص كند كه هر گروه، از كدام نوع گفتمان با چه بسامدي استفاده مي كند. نتايج حاصل نشان داد كه اين دو گروه در انشاهاي توصيفي خود از همه ي انواع فراگفتمان هاي تبادلي و تعاملي(به جز نقش نماهاي درون متني) استفاده كرده اند. فارسي زبانان به ترتيب از گذاره‏ها، نقش نماهاي نگرشي، معناهاي رمزگونه، تقويت كننده ها و خودبياني-ها بيشترين استفاده را كرده اند و اين در حالي است كه گذاره ها، تقويت كننده ها، نقش نماهاي نگرشي، خودبياني ها و معناهاي رمزگونه به ترتيب بيشترين كاربرد را در انشاهاي توصيفي فارسي آموزان عرب دارند. همچنين نتايج حاصل، حاكي از آن است كه تنوع انواع مختلف فراگفتمان در انشاهاي توصيفي فارسي زبانان بيشتر است. از اين رو، انشاهاي توصيفي آنان منسجم تر، زيباتر و جذاب تر است و قابليت درك و تاثيرگذاري آنان به دليل استفاده از انواع مختلف فراگفتمان بالاتر است.

Different studies in writing skill of second language learners show that they are weak in this skill. They know some vocabularies and grammatical rules but are unable to write a different kinds of texts. The study of contrastive rhetorics can help learners and teachers in this area. Moreover, discourse markers that indicate rhetoric styles and principles have an important role in writing skill. This article tries to study the type and frequency of markers in 80 descriptive compositions based on Hyland`s model (2004) in two groups of learners: Persian native speakers and Arab speakers who learn Persian. The result showed that the two groups use different types of markers in their writings. Persian learners respectively use transitions, attitude markers, code glosses, boosters and self mentions more than Arabs. However, the more frequent reccurances in Arabs’ writings are transitions, boosters, attitude markers, self mentions and code glosses respectively. In addition, the results indicate that Persian learners use different variety markers which make their writings more cohesive and attractive.