تاثير استقرار سامانه موشكي ناتو در تركيه، بر امنيت نظامي جمهوري اسلامي ايران

NATO’s Missile System in Turkey and the Military Security of the Islamic Republic of Iran

بيست وهشت عضو پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) در اجلاس ليسبون پرتغال در سال 2010، درباره سپر موشكي ناتو به توافق رسيده و سپس استقرار بخشي از اين سامانه در تركيه، در شهريورماه سال 1390 به امضاي مقامهاي رسمي تركيه و آمريكا رسيد و چند ماه بعد، اين سامانه عملياتي شد و مقام‎هاي آمريكايي از بيان اينكه اين طرح براي خنثي‌سازي قابليتهاي موشكي ايران است، ابايي نداشتند. هدف از اين مقاله «بررسي تاثير استقرار سامانه دفاع موشكي ناتو در تركيه بر امنيت نظامي ج.ا.ا» است. حجم نمونه آماري اين پژوهش 88 نفر از متخصصان و صاحبنظران موشكي كشور است كه بهصورت تصادفي – طبقهاي از بين 200 نفر از كارشناسان، مديران و صاحبنظران موشكي انتخاب شده‌اند. در اين راستا پرسشنامه‌اي متشكل از 30 سوال در رابطه با متغيرهاي تحقيق تهيه و پس از توزيع و جمع‌آوري پرسشنامه‌ها، پاسخها از طريق نرمافزار spss مورد تجزيه‎وتحليل آماري قرار گرفت. نتايج حاصل، فرضيه اين تحقيق را تاييد نمود. در نتيجه استقرار سپر دفاع موشكي ناتو در تركيه با دارا بودن قابليتهاي كشف و هشدار اوليه، سامانه‌هاي رهگيري، سكوهاي پرتاب زمين‌پايه و درياپايه و فراهم ساختن امكان جمع‌آوري اطلاعات جاسوسي دقيق و جزيي بر امنيت نظامي جمهوري اسلامي ايران تاثيرمعناداري دارد.

In the Lisbon meeting of NATO in 2010, 28 members reached an agreement on a missile defense shield. Having established part of this system in Turkey according to US-Turkish agreement of August 2011, the American authorities did not hesitate to mention that the aim of the system is to neutralize Iranian missile capabilities. Based on a sample of 88 specialists of the Iranian missile defense elected from a random sample of 200 specialists, managers and thinkers of missile defense system, this paper looks to explain the effects of NATO’s missile system in Turkey on the Iranian military security. The answers to a questioner of 30 questions have been analyzed statistically by SPSS. The findings confirm the hypothesis that NATO’s missile system in Turkey has meaningful effects on Iran’s military security through its primary discovery and warning capacities, monitoring systems, ground launched platforms, and data collecting and espionage capabilities.