بررسي نقش مديريت بهره وري و سرمايه گذاري مستقيم خارجي در توسعه ‏صادرات غيرنفتي ايران

A Study of the Role of Productivity Managament and Foreign Direct Investment in Non-Oil Export in Iran

امروزه درجه توسعه يافتگي يك كشور رابطه مستقيمي با حجم روابط تجاري بين المللي آن كشور دارد. با به كارگيري استراتژي توسعه ‏صادرات، كشورها مي توانند به رشد توليد ملي و در نتيجه افزايش اشتغال دست يابند. توسعه صادرات غير نفتي در اقتصاد ايران در زمينه اهداف ‏مذكور و همچنين جهت حل مسايل ناشي از وابستگي اقتصاد به درآمدهاي نفتي، بويژه در برهه كنوني حايز اهميت مي باشد. توسعه ‏سرمايه گذاري و رونق صادرات غيرنفتي عامل موثري در تحقق اهداف توليد ملي است. در همين رهگذر نقش علم و دانش در اقتصاد به دليل ‏ايجاد تخصص و بهبود بهره وري عوامل توليد از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. لذا در اين مطالعه نيز با استفاده از داده هاي سري زماني و ‏مدل خود توضيح برداري (‏VAR‏)‏ ‏ به بررسي آثار بهره وري عوامل توليد، فناوري اطلاعات و ارتباطات و سرمايه گذاري مستقيم خارجي بر توسعه ‏صادرات غيرنفتي كشور در طي سالهاي 1387-1350پرداخته شده است. نتايج حاصل از بررسي، تاثيرپذيري صادرات غير نفتي از عوامل مذكور را ‏مورد تاييد مي كند و ضرورت توجه به اين عوامل را در رابطه با سياستهاي تجاري روشن مي سازد. ‏

Today, the level of a countryʹs development is directly related to its international trade volume. Using the export-oriented development strategy, countries can achieve growth in national production and therefore increase employment.The necessity to develop non-oil exports in Iranʹs economy to achieve these goals and to solve the problems due to economyʹs dependence on oil revenues, particularly in the current period is important. Development of investment and the growth in non-oil exports are important factors in realizing national production goals. Accordingly, the role of science in the economy, due to creating expertise and improving the productivity of production factors, has long had been the focus of attention. Therefore, the present study, by using time series data and Vector Auto Correction (VAR) Model, has tried to investigate the effects of the efficiency of production factors, information and communication technology, and foreign direct investment on non-oil export growth during 1971-2008. The results confirm the impact of the mentioned factors on non-oil exports and clarifies the ways to consider those factors with regard to trade policies.