بررسي تاثير نانوفلاكس‌هاي MgO، SiO2 و ZnO بر خواص جوشكاري با گاز محافظ آلومينيوم 7075

The Effect of MgO, SiO2 and ZnO Nanofluxes on the Properties of Shield Gas Welding of Aluminum 7075

در اين پژوهش تاثير انواع نانوفلاكس‌هاي فعال بر روي عمق نفوذ، عرض و ريزساختار جوش توسط فرآيند جوشكاري با گاز محافظ تيگ بر روي آلومينيوم 7075 با ضخامت mm 5 مورد بررسي قرار گرفت. طبق نتايج بيشترين و كمترين ميزان عمق نفوذ به ترتيب مربوط به نانوفلاكس SiO2 و حالت بدون فلاكس مي‌باشد. نانوفلاكس‌هاي SiO2، MgO و ZnO به ترتيب ميزان عمق نفوذ جوش را نسبت به جوشكاري بدون استفاده از نانوفلاكس به ترتيب 255%، 97% و 84% افزايش دادند. سطح ظاهري جوش‌ها با افزودن نانوفلاكس تغيير كرده و ريزدانه‌ترين ساختار در ناحيه متاثر از حرارت مربوط به نانوفلاكس SiO2 بود. همچنين بررسي ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) از سطح مقطع جوش نشان داد كه در اثر وزش قوس و جابجايي مذاب، نانوفلاكس به سمت كناره‌هاي جوش جابجا مي‌شود.

In this study, the effect of active nanofluxes on the depth, width and microstructure of the weld by welding process with shielding gas TIG on 7075 aluminum with 5 mm thickness were examined. According to the results maximum and minimum amounts for depth of penetration, respectively related to SiO2 nanoflux and without flux. SiO2, MgO and ZnO nanofluxes increased the depth of penetration compared to welding without using nanoflux respectively 255%, 97% and 84%. Appearance of the welds has changed by adding nanoflux and and the fine structure in the heat affected zone related to the SiO2 nanoflux. The scanning electron microscopy (SEM) showed that by arc blowing and molten displacement nanoflux has moved toward the edges of welding.