مقايسه تاثير سه تكنيك ترميم كامپوزيت مستقيم ، بر ميزان مقاومت به شكست دندان هاي پره مولر درمان ريشه شده مطالعه آزمايشگاهي

A comparison of the effect of three direct composite resin restoration techniques on the fracture resistance of endodontically treated maxillary premolars

خلاصه: سابقه و هدف: شكست دندان هاي اندو شده يكي از چالش هاي دندانپزشكي ترميمي مي باشد. دندان پره مولار به دليل قرار گيري در معرض تنشهاي استرسي كششي و شكل آناتوميكي نامناسب در معرض شكست بيشتري است. لذا هدف مطالعه حاضر مقايسه تاثير درمانهاي ترميمي مستقيم بر مقاومت به شكست دندان هاي پره مولر فك بالا كه تحت درمان ريشه قرار گرفته اند مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت تجربي و آزمايشگاهي بر روي60 دندان پره مولار فك بالا انجام شد كه به طور تصادفي به 4 گروه 15 تايي تقسيم شدند و در 4 گروه كامپوزيت بدون باند، كامپوزيت + گلاس آينومر، كامپوزيت+باندو كامپوزيت + پست فايبر ترميم شدند. دندان ها به روش MOD آماده سازي شدند و كاسپ پالاتال آنها كوتاه شد. دندان هاي هر چهار گروه در دستگاه شبيه ساز جويدن قرار گرفتند تا تحت نيروي 30 مگا پاسكال و 1200000 دور قرار گيرند. با وارد كردن نيرو ، آستانه تحمل فشار به دندان سنجيده شد. همچنين الگوي شكست به تفكيك قابل ترميم و بدون قابليت ترميم ارزيابي گرديد.ازآزمون ANOVA براي آناليز يافته ها: دركل گروهها و آزمون TUKEY Post-hoc براي مقايسه دو به دو گروهها استفاده شد. آستانه تحمل نيرو به طور معني داري از گروه 1 تا 4 افزايش يافت و تفاوت در ميان تمامي گروه ها معني دار بود (p=0.000).همچنين الگوي شكست قابل ترميم از گروه1 تا 4 روند افزايشي و براي الگوي غير قابل ترميم برعكس بود اما معني دارنبود(p > 0.05). نتيجه گيري: استفاده از فايبر پست به همراه كامپوزيت مي تواند مقاومت به شكست دندان پره مولر اندو شده را فزوني بخشد اما الگوي شكست در اين ترميم ، بيشتر به صورت غير قابل ترميم مي باشد. كلمات كليدي: رزين كامپوزيت ، گلاس آينومر سمنت، دنتين باندينگ اجنت، گلاس فايبر،تنش شكست

Background and Aim: Failure of restored teeth after endodontic treatment is one of the challenges faced in restorative dentistry. Premolar teeth are more likely to fracture due to exposure to tensile stress and inappropriate anatomical shape. Therefore, the aim of this study was the comparison of the fracture resistance of maxillary premolars which were restored with composite resin, composite resin with glass ionomer lining and composite resin reinforced with fiber post. Materials and Methods: In this experimental study, 60 extracted human maxillary premolars were randomly divided into 4 groups of 15: Composite resin without bonding (1), Composite resin+ glass ionomer lining (2), Composite resin+ single bond 2 (3) and Composite resin+ Fiber post (4). The teeth were prepared by MOD design with palatal cusp reduction. The samples were placed in a chewing simulator and went under a 30 N force for 1200000 cycles. The threshold of compressive resistance was measured in MPa. Also, fracture patterns were assessed divided by restorability and non-restorability. ANOVA test was used for statistical analysis of data in all groups and post-hoc TUKEY test was used for two by two comparisons. Results: The threshold of force resistance significantly increased from group 1 to 4 and the difference among all groups was strongly significant (p = 0.000). Restorable fracture pattern followed an ascending order from group 1 to 4 which was reversed for unrestorable pattern with no significance. (P > 0.05) Conclusions: Composite resin restoration reinforced with fiber post can increase the fracture resistance of endodontically treated premolars but the number of unrestorable fractures also increases with the use of these posts. Fracture strength and fracture patterns obtained through usage of composite resin restorations in endodontically treated teeth are appropriate. Keywords: Composite Resins, Dentin-Bonding Agents, Glass Ionomer Cements, Post and Core Technique, Stress, Fractures