بررسي قدرت راديوگرافي ديجيتال با و بدون گزينه نرم افزاري sharpening در تشخيص پوسيدگي پروگزيمال مينا در دندان هاي پرمولر (invitro)

Proximal Dental Enamel Caries Diagnosis in Digital Radiography with and without Sharpening Enhancement Filter (In vitro)

خلاصه: سابقه و هدف : هدف از اين مطالعه بررسي قدرت راديوگرافي ديجيتال در مقايسه با راديوگرافي ديجيتال با گزينه نرم افزاري sharpening در تشخيص پوسيدگي پروگزيمال مينا در دندان هاي پرمولر(invitro) مي باشد. مواد وروش ها: اين تحقيق با طراحي آزمايشگاهي برروي80 عدد دندان پرمولر انجام شد. دندانها در دو بلوك به صورت قرارگيري 2پرمولر در فك بالا و 2پرمولر در فك پايين به وسيله پوتي در فيلم نگهدار XCPثابت شدند. تصوير راديوگرافي بايت وينگ ديجيتال اوليه تهيه و اين تصاوير با اعمال گزينه sharpening نيز در حافظه دستگاه نگهداري شدند، سپس از هر كدام از بلوك ها يكي از دندان ها به صورت انتخاب تصادفي خارج شده و در يك سطح پروگزيمال آن حفره ايجاد شده و به محل اوليه بر گردانده شد. مجددا از كليه بلوك ها راديوگرافي بايت وينگ ديجيتال اوليه و با گزينه نرم افزاري sharpening تهيه شد. 80 تصوير تهيه شده با نسبت 1به 1 بر روي فيلم پرينت گرفته شدند وتوسط يك راديولوژيست مورد بررسي قرار گرفتند. سپس نتايج آماري با استفاده از آزمون نسبت ها و آزمون كاپا بررسي گرديد. يافته ها: در مشاهده تصاوير با استفاده از راديوگرافي ديجيتال معمولي،P.P.V و N.P.V به ترتيب برابر،97% و 8/84% و هنگام استفاده از نرم افزار P.P.V ,sharpening و N.P.Vبه ترتيب برابر 2/91% و 4/80% بود. آزمون نسبت ها نشان داد كه اختلاف از نظر آماري معني دار نيست. (4/0 > P) نتيجه گيري: راديوگرافي ديجيتال با گزينه نرم افزاري sharpening در مقايسه با راديوگرافي ديجيتال اوليه نتوانست سبب بهبود تشخيص پوسيدگي هاي پروگزيمالي مينا شود. كليد واژه ها: راديوگرافي ديجيتال دنداني ، پوسيدگي پروگزيمال مينا، نرم افزار sharpening

Abstract: Background and aim: The purpose of this study is to evaluate the diagnostic accuracy of direct digital radiography with and without using sharpening tool of digital radiography software in detection of inter-proximal enamel caries in premolar teeth. Materials and methods: In this in-vitro study, 80 sound premolars extracted due to orthodontic treatments were fixed in two blocks with putty impression material in XCP film holder in a way that 2 teeth were in upper jaw and two in lower jaw. Bitewing digital radiographs were taken and sharpening tool of digital software was applied on them. Then, a cavity was shaped on proximal surface of one randomly selected tooth from each block. At this stage, digital radiographs were again taken from blocks as mentioned above. 80 obtained images were printed 1:1 on film and were evaluated by an oral and maxillofacial radiologist. Data were analyzed by proportion test and kappa weighted test. Results: Positive predictive value and negative predictive value for direct digital radiography was 97% and 84.8% and after applying sharpening tool was 91.2% and 80.4%. Kappa weighted rate for reader was 0.85. Proportion test showed that this difference is not statistically significant. (p < 0.4) Conclusion: Application of sharpening tool of digital radiography software does not improve the detection of inter-proximal enamel caries. Key words: Dental digital radiography, Caries, Dental Enamel, Enhancements, Image, Software Tool