مقايسه تعادل ايستا و پويا در ورزشكاران مرد آماتور

Comparison of static and dynamic balance in amateur male athletes

مقدمه و اهداف از آنجا كه سازگاري هاي تمريني از اصل ويژگي پيروي مي كنند؛ ممكن است تعادل در رشته هاي مختلف ورزشي تفاوت داشته باشد. لذا هدف از اين مطالعه بررسي ويژگي تعادل بود. مواد و روش ها 72 دانشجوي مرد شركت كننده در المپياد دانشجويان كشور آزمودني هاي اين مطالعه را تشكيل دادند. اين آزمودني ها از رشته هاي فوتبال، بسكتبال، كشتي، ژيمناستيك، هنرهاي رزمي و وزنه برداري انتخاب شدند. همه آزمودني ها در ساعت 14 و به صورت گروه هاي ورزشي مختلف در 6 روز متوالي، در محل برگزاري آزمون آماده شدند. پس از 5 دقيقه گرم كردن و انجام حركات كششي، آزمون هاي تعادل ايستا با استفاده از سيستم امتيازدهي خطاي تعادل و تعادل پويا به وسيله دستگاه تعادلي واي انجام شد. يافته ها نتايج آزمون هاي تحليل واريانس يك طرفه و آزمون توكي نشان داد كه از نظر تعادل ايستا رشته ژيمناستيك از همه رشته ها بهتر بود و پس از ژيمناستيك، ورزشكاران رشته هاي ورزشي رزمي، فوتبال، كشتي، وزنه برداري و بسكتبال، به ترتيب نمرات بهتري را كسب كردند؛ با اين وضع، اختلاف بين رشته هاي بسكتبال- وزنه برداري، بسكتبال- كشتي، فوتبال- كشتي، فوتبال- رزمي، وزنه برداري- كشتي و رزمي- ژيمناستيك معني دار نبود و از نظر تعادل پويا به ترتيب رزمي، كشتي، فوتبال، ژيمناستيك، وزنه برداري و بسكتبال قرار داشتند؛ اگرچه اين اختلاف بين گروه هاي ورزشي فوتبال- كشتي، فوتبال- رزمي، فوتبال- ژيمناستيك، كشتي- رزمي، كشتي- ژيمناستيك و گنگ فو- ژيمناستيك معني دار نبود. نتيجه گيري نتايج اين مطالعه نشان داد تعادل نيز همانند بسياري از عملكردهاي ورزشي اختصاصي بوده و تابعي از نوع رشته ورزشي مي باشد.

Background and Aim: Since training adaptations follows specificity principle, balance may be different in various sports. The aim of this study was to investigate the balance specificity. Materials and Methods: The participants were 72 male collegiate that competed in Iranian Students Sport Olympiad. Subjects were selected from football, wrestling, gymnastics, martial arts and weightlifting sports. All subjects were ready for testing at 2 pm in various sports groups in six consecutive days. After 5-minute warm-up and doing stretching exercises, static and dynamic balance tests were done by ‘Balance Error Scoring System’ (SEBT) and ‘Y Balance test’ (YBT), respectively. Results: The results of one-way ANOVA and Tukey TEST analyses showed that Gymnastics toped the groups in static balance scoring 7.87 ± 3.11, followed by martial arts (10.12 ± 1.62); soccer (14.16 ± 4.79); Wrestling (18.12 ± 6.20); Basketball (19.12 ± 2.34), and Weight lifting (20.25 ± 2.03). The differences between Basketball-Weight lifting; basketball-Wrestling; Soccer-Wrestling; Soccer-martial arts; Weight lifting-Wrestling; and martial arts-Gymnastics were not significant. The same analyses results for the dynamic balance ranked martial arts (352.10 ± 20.82); Wrestling (342.81 ± 15.28); Soccer (338.75 ± 19.55); Gymnastics (333.46 ± 18.45); Weight lifting (309.84 ± 4.89), and basketball (289.27 ± 10.76). The differences between Soccer-Wrestling; Soccer- martial arts; Soccer-Gymnastics; Wrestling- martial arts; Wrestling-Gymnastics, and martial arts-Gymnastics were not significant (? = 0/05). Conclusion: The present study showed that balance performance similar to lots of other exercise performances is specific to the sport type.