ميزان درناژ قفسه سينه بعد از پيوند عروق كرونر و عوامل مرتبط با آن

Chest drainage and its associated factors in patients who undergone coronary artery bypass grafting (CABG) surgery and admitted to the intensive care unit (ICU)

مقدمه: جراحي قلب يكي از مداخلات درماني متداول در بيماران مبتلا به بيماري هاي عروق كرونر است. با اين وجود اين اقدام داراي عوارض متعدد حين و بعد از عمل مي باشد. از جمله عوارض شايع بعد از جراحي پيوند عروق كرونر، خونريزي بعد از عمل است كه معضلي مهم به شمار مي رود. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين ميزان درناژ قفسه سينه بعد از پيوند عروق كرونر و عوامل مرتبط با آن در بيماران تحت جراحي قلب صورت گرفته است. روش كار: اين مطالعه توصيفي-مقطعي، روي 288 بيمار تحت پيوند عروق كرونر قلب در بخش مراقبتهاي ويژه جراحي قلب در شهر رشت و در سال1390 به روش نمونه گيري تدريجي انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه اي محقق ساخته شامل 3 بخش اطلاعات دموگرافيك، تاريخچه بيماريهاي قبلي و فعلي و اطلاعات مربوط به دستگاه پمپ قلبي- ريوي و ميزان درناژ قفسه سينه از طريق مندرجات موجود در پرونده بيمار به دست آمد و با آزمونهاي آماري توصيفي و استنباطي (كاي اسكوير، فيشر و رگرسيون لوجستيك) تجزيه و تحليل گرديد. نتايج: يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه 38 درصد بيماران بعد از انجام عمل پيوند عروق كرونر داراي درناژ قفسه سينه بالاتر از حد نرمال بودند كه اين ميزان در درن چپ (1/27%) بيشتر از درن مياني (3/25%) و راست (1/18%) بود. كمترين ميزان درناژ در 2/96درصد بيماران در زمان بدو ورود و در 2/38درصد بيشترين ميزان درناژ در چهارمين ساعت بعد از ورود به بخش مراقبت هاي ويژه بود. همچنين با استفاده از مدل آماري رگرسيون لجستيك مشخص شد كه ارتباط معني داري بين افزايش درناژ قفسه سينه بعد از عمل با مدت ابتلا به بيماري قلبي، تعداد گرفت هاي شرياني انجام شده و مدت اتصال به دستگاه ونتيلاتور وجود دارد(003/0=p). نتيجه گيري: با توجه به اينكه اولين گام جهت برطرف نمودن مسايل بيماران ريشه يابي عوارض مي باشد، پژوهش حاضر مي تواند اين اطلاعات را در اختيار افراد تيم بهداشتي درماني كه عهده دار مراقبت از بيماران تحت پيوند عروق كرونر مي باشند، قرار دهد تا با كنترل عوارضي مانند خونريزي و عوامل مرتبط با آن و نيازهاي اين بيماران، با انجام تدابير درماني و مراقبتي لازم از بروز عوارض وخيم جلوگيري و موجب ارتقا سطح كيفي مراقبت از اين بيماران گردد.