بينامتني شخصيّت معرّي در شعر معاصر عربي

Al-Ma‘arri’s Intertextual Character in Contemporary Arabic Poetry

بينامتنيِ شخصيّت‌هاي ادبي ـ تاريخي، يكي از فنون هنري شعر است كه در دوره معاصر، فراوان توسط شاعران معاصر عرب به كار مي‌رود؛ در ميان اين شخصيّت‌ها، شاعران كلاسيك گذشته به‌سبب نزديكي فكري و ذوقي‌اي كه با شاعران معاصر عرب دارند، سهم بيشتري از اين فراخواني را به خود اختصاص مي‌دهند. در ميان شاعران گذشته، بينامتني ابوالعلا المعرّي كه به‌عنوان فيلسوف الشّعرا شناخته شده و نظرات فلسفي و طرز زندگي عجيبي داشته و علي‌رغم نابينايي، خود يكي از بزرگ‌ترين شاعران دوره طلايي ادبيّات عرب بوده است، سهم بسزايي از اين بينامتني‌ها را از آن خود كرده است. در مقاله پيشِ رو قصد آن است كه بينامتني شخصيّت معرّي به‌عنوان يك روش نقدي جديد كه توسط شاعران معاصر به كار گرفته شده است، بررسي شود و چگونگي اين بينامتني نزد شاعرانِ پيشروي اين فن ذكر گردد.

Intertextuality of literary-historic figures is one of the artistic techniques of poetry in modern era being used a lot by contemporary Arab poets. Because of their proximity to Arab contemporary poets, the previous classic poets have a great share of the call. Among the previous poets, Abul ‘Ala Al-Ma‘arri, known as the philosopher of the poets, with his philosophical attitudes and strange lifestyle and despite his blindness, was one of the greatest poets of the golden era of Arabic literature and achieved a considerable proportion of these intertextualities. In present paper, we initially try to review Al-Ma‘arri’s intertextual character as a new critical approach used by contemporary poets to qualify the manner of poets confront such technique.