مؤلفه‌هاي ديپلماسي فرهنگي ايالات‌ متحده در عراق جديد

The Analysis of America’s Cultural Diplomacy in Iraq after 2003

چكیده اِعمال قدرت سخت و قدرت نرم از ابتدای اشغال نظامی عراق به شكل هم‌زمان در دستور كار نیروهای امریكا قرار داشت. به‌ كارگیری و استفاده از شیوه‏ها و ابزارهای فرهنگی، به‌مثابۀ یكی از مهم‌ترین تاكتیك‌‌های قدرت نرم مریكا در عراق با توافق‌نامۀ استراتژیكی كه در سال 2008 م به امضای طرفین رسید، حالتی رسمی و قانونی به خود گرفت. مقالۀ حاضر تلاشی است در پاسخ به این سؤال كه برنامه‏های امریكا در زمینۀ دیپلماسی فرهنگی، به‌منزلۀ یكی از مهم‌ترین اشكال قدرت نرم در عراق، چه بوده و با چه هدفی صورت می‎پذیرد. بررسی برنامه‏های مذكور، با توجه به تغییر رویكرد ایالات‌ متحده در به‌‌كارگیری قدرت نرم در كنار قدرت سخت در قبال عراق، هدف این كشور را از انجام‌دادن چنین اقداماتی به‌وضوح مشخص می‎سازد. نگارندگان با استفاده از روش تحلیلی‌ ـ توصیفی در این نوشتار، در پایان، با مطالعۀ برنامه‎های مربوط به دیپلماسی فرهنگی امریكا در عراق به این نتیجه می‎رسند كه هدف ایالات متحده، از اجرای چنین برنامه‎هایی، تأثیرگذاری در اذهان و افكار مردم عراق و ارائۀ تصویری مناسب و مطلوب از خود به آن‌ها و جایگزینی فرهنگ غربی، مبتنی‌بر آموزه‏های لیبرالی، به‌جای فرهنگ اسلامی مردمان این كشور است.

Applying hard and soft power from the beginning of Iraq occupation in 2003 was the US main agenda in Iraq. Cultural interventions as the main tool of exerting soft power became official after the 2008 Strategic Agreement between the two states. This paper is going to answer the following question: what are the US main purposes in pursuing cultural diplomacy as one of the enforcing tools of soft power in Iraq? The analysis of these programs would be demonstrative of America’s main objectives. The study is designed in a descriptive-analytic manner and upon analysis, it became apparent that their main goal is to change the views of common Iraqi people about west and promote liberal western culture instead of Islamic culture.