لاكاز: پيشرفت‌هاي اخير و اهميت نانوزيست‌فناوري آن

لاكاز آنزيمي از گروه اكسيدازها (اُكساينده‌ها)، مشهور به اكسيداز چند مسي آبي رنگ است كه توسط ميكروارگانيسم‌ها به ويژه قارچ‌ها و گياهان توليد مي‌شود. لاكاز از اكسيژن مولكولي به‌عنوان پذيرنده الكترون جهت اكسايش زيستي استفاده مي‌كند در حاليكه در پراكسيداز‌ها، پراكسيد هيدروژن پذيرنده الكترون است. گستره كاربرد اين آنزيم طيف وسيعي از فرايندهاي شيميايي و صنايع، نظير رنگبري در صنعت نساجي، سفيد كردن خمير كاغذ، سميت زدايي از پساب، پالايش زيستي، صنايع غذايي، توليد مواد آلي از سوبستراي فنولي و آميني، پيل‌هاي سوختي و زيست نانوفناوري را شامل مي‌شود. گرچه قارچ‌هاي رشته اي، لاكازها را به ميزان زيادي توليد مي‌كنند، ولي توليد لاكاز در مقياس صنعتي با بازدهي بالا، هنوز با مشكلاتي نظير رشد غير قابل كنترل قارچ، ايجاد پلي ساكاريدها در اطراف ميسل‌ها و ترشح تركيبات خاص مانند پروتيازهاي غير فعال‌كننده مواجه است. در حال حاضر محققان با يافتن ميكروارگانيسم‌هاي مناسب و بهبود فرايند توليد و تخليص لاكاز، درصدد افزايش بازدهي، محصول دهي و كاهش قيمت نهايي لاكاز مي‌باشند. اين مقاله مروري بر معرفي لاكاز، خصوصيات، فرايندهاي توليد، اثر عوامل مختلف بر پايداري و فعاليت آنزيم و برخي از كاربرد‌هاي آن در صنايع متنوع دارد.