تفاوت‌هاي گفتار و نوشتار در آموزش مهارت گفتاري زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان

Differences between Spoken and Written Persian in Teaching Speaking to Non-Persian Speakers

در مقالة حاضر، به جایگاه گونۀ گفتاری در آموزش زبان پرداخته شده و رویكردهای آموزش سنتی و جدید در این حوزه معرفی گردیده است. آنگاه وضعیت آموزش زبان فارسی به غیر فارسی‌زبانان، در سطوح ابتدایی تا پیشرفته، و نقش مهارت گفتاری بررسی و بر اهمیت تفاوت‌های گفتار و نوشتار در روند یادگیری تأكید شده است. بخش پایانی مقاله حاوی دسته‌بندی و توضیح پركاربردترین تفاوت‌های واجی، صرفی و نحوی فارسی گفتاری با فارسی نوشتاری از نظر تدریس به غیر فارسی‌زبانان است. داده‌های مقاله عمدتاً از دو طرح پژوهشی زبان فارسی (صفارمقدم، 1386) و فارسی گفتاری (صفارمقدم، 1391)، كه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به انجام رسیده و از مجموعه‌های آموزشی عمده به شمار می‌آیند، گرفته شده و، ضمن استفاده از منابع كتاب‌خانه‌ای، بر اساس تجربۀ نگارنده، تنظیم و تدوین گردیده‌اند. با توجه به محدودیت مدرسان غیر ایرانی و بسیاری از استادان ایرانی به لحاظ تخصص زبان‌شناسی، كوشش شده است كه از پیچیدگی بیان و كاربرد اصطلاحات تخصصی در حد امكان احتراز گردد. محتوای مقاله بخشی جدایی‌ناپذیر از هر برنامۀ آموزش زبان فارسی به غیر فارسی‌زبانان، كه با هدف یادگیری مهارت گفتاری طراحی گردیده، محسوب می‌شود. از این‌رو، تسهیل در آموزش زبان فارسی و، درنهایت، كمك به ارتقای سطح و جایگاه فرهنگی ایران در دانشگاه‌ها و مراكز علمی خارج از كشور از نتایج آن است.

  The present paperhas considered speaking in language teaching and studied both traditional and modern teaching approaches. The researcher has focused on teaching Persian to non-Persian speakers from elementary to advanced levels and has emphasized the significant differences of spoken and written Persianin the course of learning. The paper has presenteda list of the most common phonemic, syntactic and morphological differences between spoken and written Persian, focal in teaching Persian to non-Persian speakers. The data have been mainly obtained from the two research projects the Persian Language and Spoken Persian (Saffar Moqaddam, 2008 & 2012),conducted in The Institute for Humanities and Cultural Studies and they were compiled by the help of library resources. Since most of the foreign and Iranian teachers are not fully competent in the theories of linguistics, the researcher has tried to avoid intricacies and technical jargon as far as possible. The findings of the current paper were truly illuminating in designing any courseof study in teaching spoken Persian to Non-Persian speakers. Thus, it was aimed to facilitate teaching Persian and to improve the status of Persian Studies in non-Persianuni versities and research centers.