جايگاه ‌‌ديپلماسي ‌‌عمومي ‌‌در ‌‌سياست ‌‌خاورميانه‌اي ‌‌امريكا‌‌؛ ‌‌ با ‌‌تأكيد ‌‌بر ‌‌دوران ‌‌اوباما

The Place of Public Diplomacy in America’s Middle East Policy: With a Focus on Obama

چكیده مقالة ‌‌حاضر ‌‌با ‌‌طرح ‌‌این ‌‌سؤال ‌‌كه ‌‌دیپلماسی ‌‌عمومی ‌‌در ‌‌سیاست ‌‌خاورمیانه‌‌‌ای ‌‌امریكا‌‌ ‌‌با ‌‌تأكید ‌‌بر ‌‌دوران ‌‌ریاست ‌‌جمهوری ‌‌اوباما ‌‌چه ‌‌جایگاهی ‌‌داشته ‌‌است، ‌‌این ‌‌فرضیه ‌‌را ‌‌مطرح ‌‌كرده ‌‌است ‌‌كه ‌‌دیپلماسی ‌‌عمومی ‌‌در ‌‌سیاست ‌‌خارجی ‌‌امریكا‌‌ ‌‌در ‌‌قبال ‌‌خاورمیانه ‌‌همواره ‌‌اهمیت ‌‌خاصی داشته ‌‌است؛ ‌‌از ‌‌آن‌جایی كه ‌‌میراث ‌‌سیاست ‌‌خارجی ‌‌دولت ‌‌بوش ‌‌برای ‌‌اوباما ‌‌وجهة ‌‌عمومی ‌‌بسیار ‌‌ضعیف ‌‌ایالات ‌‌متحده ‌‌در ‌‌میان ‌‌مسلمانان ‌‌و ‌‌در ‌‌خاورمیانه ‌‌بود؛ ‌‌اوباما ‌‌یكی ‌‌از ‌‌اركان ‌‌راهبرد ‌‌تغییر ‌‌خود ‌‌را ‌‌احیای ‌‌مدیریت ‌‌نرم‌‌‌افزاری ‌‌امریكا‌‌ ‌‌در ‌‌منطقة ‌‌خاورمیانه ‌‌معرفی ‌‌كرد. مثلاً، ‌‌در ‌‌سیاست ‌‌خاورمیانه‌ای ‌‌اوباما ‌‌در ‌‌قبال ‌‌بیداری ‌‌اسلامی ‌‌نیز، ‌‌اگرچه ‌‌هدف ‌‌اصلی ‌‌همان ‌‌معرفی ‌‌ارزش‌‌ها ‌‌و ‌‌ایده‌‌های ‌‌امریكا‌‌یی ‌‌است، ‌‌اما ‌‌با ‌‌یك ‌‌تغییر ‌‌رویكردی ‌‌این ‌‌هدف ‌‌نه ‌‌از ‌‌طریق ‌‌جنگ ‌‌ایده‌‌های ‌‌دوران ‌‌جرج ‌‌بوش، ‌‌بلكه ‌‌بر ‌‌پایة ‌‌منطق ‌‌چندجانبه‌‌گرایی ‌‌نمادین ‌‌با تأكید ‌‌بر ‌‌تأمین ‌‌منافع، ‌‌مدعی ‌‌ترویج ‌‌ارزش‌‌هایی ‌‌نظیر ‌‌دموكراسی ‌‌و ‌‌خواسته‌‌های ‌‌مردمی ‌‌است. ‌

The present paper is based on the question of the place of public diplomacy in America’s Middle East policy with a focus on the Presidency of Obama. It was hypothesized that public diplomacy always had great importance in Americaʹs foreign policy toward the Middle East. Since the Bush administrationʹs foreign policy legacy for Obama was a poor public image of the United States among Muslims and in the Middle East, Obama introduced the recovery of America’s soft management in the Middle East as one of the pillars of his change strategy. For example, in Obamaʹs Middle East policy towards the Islamic Awakening, although the main objective is still presenting American values and ideas, there is a change of approach. The same goal is pursued not through the war of ideas as in the Bush era, but through the logic of symbolic multilateralism with an emphasis on interests, where they claim to advocate values such as democracy and popular demands.