نگاهي به موقعيت زنان ايران در دورة پهلوي از سال 1300 تا 1332 ش

The Status of Iranian Women during the Pahlavi Regime (from 1921 to 1953)

روند مدرن‌سازی و ایجاد تحول بر اساس الگوهای غربی در نظام قضایی و نیز ترفیع موقعیت زنان در سطح اجتماع را می‌‌توان به منزلة برجسته‌‌ترین موارد اصلاحات در دهه‌‌های اولیة حكومت پهلوی برشمرد. با وجود این، در روند این تغییرات، به دلیل بینش مردسالارانة جامعه، در زمینة اصلاحات حقوقی و سیاسی به حقوق و مسائل زنان در بعد وسیع توجهی نشد. حتی در دورة مورد بحث، به دلیل سركوب‌‌های سیاسی و ناكامی‌‌های حقوقی، زنان نتوانستند جنبش‌‌های خودجوش و مقاومت‌‌های مدنی گسترده‌‌ای از خود نشان دهند. بنابراین بر خلاف همة تبلیغاتی كه، در مورد دادن حق و حقوق به زنان و آزادی اجتماعی و سیاسی به آن‌ها، می‌‌شد، عملاً وضعیت سنتی زنان تغییر چندانی نكرد. این نوشتار در نظر دارد با روشی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی جایگاه اجتماعی و حقوقی زنان بپردازد و در ادامه به بررسی عواملی بپردازد كه به موجب آن، به‌‌رغم روند مدرن‌سازی كه در حكومت پهلوی دنبال می‌‌شد، تغییر چندانی در موقعیت، جایگاه و حقوق زنان ایرانی صورت نگرفت.

Modernization on the basis of western model in the judiciary and also the advancement of women’s status in the society were the most prominent successes of reform movements in the first decades of Pahlavi Regime. However, because of the male-dominated view in the society, no attention was made to women’s rights in the domain of politics and jurisdiction. Women could not even organize social movements or participate in civil resistance actions, due to political suppressions. Therefore, contrary to widespread publicity on women’s rights, no significant changes have been made to the traditional status of women.  The current paper has tried to study the social and legal status of Iranian women in analytic- descriptive manner. Moreover, the research was aimed to investigate the reasons of poor status of women in the society that modernization has formerly been initiated in it.