اثر سازگاركننده‌ها و خاك رس‌هاي اصلاح شده مختلف روي خواص مكانيكي نانوكامپوزيت‌هاي پلي پروپيلن – خاك رس تهيه شده با روش اختلاط در حالت مذاب

نانوكامپوزيت‌هاي پلي پروپيلن – خاك رس مختلف به دست آمده به روش اختلاط در حالت مذاب با استفاده از سازگاركننده‌ها و خاك رس‌هاي اصلاح شده متفاوت بررسي شده و خواص مكانيكي آنها مورد مطالعه قرار مي‌گيرد. آناليز خواص مكانيكي اطلاعات مفيدي در مورد اثر سازگاركننده‌ها و خاك رس نانومتري و روش فرآيندي مي‌دهد. به طور كليMA وGMA اثرسازگاركنندگي بهتري نسبت به AA دارا هستند؛ زيرا به خاطر قطبيتشان خواص مكانيكي نانوكامپوزيت‌ها خصوصاًمدول يانگ و مقاومت ضربه‌اي ومقاومت كششي را افزايش مي‌دهند اگرچه در خواص انعطافي كاهش شديدي نشان مي‌دهند. افزايش خاك رس به پلي پروپيلن مدول كششي و مقاومت كششي را بهبود بخشيده اما ازدياد طول در نقطه شكست را با صرفنظر از عامل سازگاركننده به كار رفته كاهش مي‌دهد. نانوكامپوزيت‌هاي حاوي خاك رس C20A مدول و مقاومت كششي بالاتري نسبت به C30B و CNa+ دارند. در نانوكامپوزيت‌هاي پلي پروپيلن – خاك رس تهيه شده با خاك رس اصلاح شده اوليگومري، اين خاك اثر شكل‌پذيري( انعطافي) روي پليمرها دارد كه مقاومت كششي در مقايسه با پليمرهاي اوليه كاهش يافته، در حالي كه مدول يانگ افزايش مي‌يابد. اين نكته حايز اهميت است كه ازدياد طول در نقطه شكست به آن اندازه كه با خاك رس اصلاح شده آلي كاهش پيدا مي‌كند، با خاك رس اصلاح شده اوليگومري افت پيدا نمي‌كند.