ديپلماسي اقتصادي جمهوري اسلامي ايران: مطالعه موردي(دوران صلح گرايي مردم سالار)

I.R.of Iranʹʹs Economic Diplomacy (Case Study: Reformʹʹs Era)

ديپلماسي اقتصادي در دوران پس از جنگ سرد و با گسترش فرايند جهاني شدن اقتصاد به عنوان يكي از ابزارهاي نوين سياست خارجي مورد توجه قرار گرفته است.امري كه در برنامه‌هاي سوم و چهارم توسعه اقتصادي ايران نيز مد نظر بود. سوال پژوهش اينست كه ديپلماسي اقتصادي از چه نقش و جايگاهي در سياست خارجي دوران صلح گرايي مردم سالار برخوردار بوده است؟ فرضيه مقاله اينست كه به‌رغم همسويي اوليه ميان منطق‌هاي حاكم بر سياست خارجي با منطق‌هاي دروني جهاني شدن، ديپلماسي اقتصادي متاثر از تداوم سه چالش؛ حاكميت منطق توسعه سياسي - فرهنگي، تداوم ناسازگاري عرصه داخل و عرصه بين‌الملل و افزايش نقش دولت در مقابل بخش خصوصي از نقش محوري برخوردار نبوده و به صورت مقطعي و واكنشي مورد توجه قرار گرفت. براي بررسي موضوع از روش توصيفي- تحليلي با اتكا به آمارهاي اقتصادي بين‌المللي مرتبط با موضوع و همچنين مقايسه با كشورهاي همطراز استفاده شده است.

Economic Diplomacy has regarded as Foreign Policy Modern Tools after Cold War Collapse and simultaneously with the Economic Globalization process. Economic Globalization has logics which should be considered. In order to, Economic Diplomacy can have Function in Foreign Policy. In fact, Economic Diplomacy will be effective in Foreign Policy when between Foreign Policy Logic will be in line with Economic Globalization Logics. Otherwise Commercial Diplomacy will use Political Goals. This Article will find Reform Foreign Policy Logics toward Economic Globalization for survey of the Economic Diplomacy Function in this era.Hypothesis, Reform Foreign Policy Logic was in line with Economic Globalization that leads to increase of Economic Diplomacy Function. But finally three challenges; Political- Cultural Development Logic, Preponderant Domestic issue against International Issue and Government Size against Private Sector, Economic Diplomacy Function was Reaction, Periodically