تاثير سن بر شهادت؛ از ديد روان‌شناسي و حقوق

THE EFFECT OF AGE ON THE TESTIMONY FROM THE PERSPECTIVE OF PSYCHOLOGY AND LAW

علم اعتباري حقوق در برابر ديگر علوم تجربي و انساني هيچ‌گاه توليد‌كننده نبوده، بلكه هميشه مصرف‌كننده نتايج و مفروضات ساير علوم مخصوصاً روان‌شناسي بوده است. بنابراين، يافته‌هاي جديد روان‌شناسي در خصوص حافظه كودكان و بزرگسالان و تاثير سن در حافظه هم مي‌تواند و هم مي‌بايد موضوع توجه حقوق از جنبه تضمين، تفسير و قضاوت قرار گيرد. يافته‌هاي روان‌شناسي نشان مي‌دهد كه اعتماد قضات به شهادت افراد پير به‌دليل حافظه و ادراك آنها چندان قابل دفاع نيست. همچنين بدبيني افراطي حقوق‌دانان نسبت به شهادت كودكان با يافته‌هاي جديد روان‌شناسي درخصوص حافظه كودكان بايد تعديل شود. به‌اين ترتيب، پيشنهاد مي‌شود مشكلات شهادت كودكان كه ناشي از تلقين‌پذيري آن‌هاست، با اتخاذ تدابير روان‌شناختي حل و فصل شود.

Compared to experimental and human sciences, law has never been productive but it has always utilized the results and information obtained through other sciences, psychology in particular. Therefore, new psychological findings about memory and age could both and must be taken into account in law as concerns interpretation and making judgment. Psychological findings show Judges rely on the testimony of older people because their situation (Memory and Perception) is undefinable. Radical skepticism of lawyers, regarding childrenʹs testimony should be balanced by new findings about the psychology of childrenʹs memory. And yet, it is suggested that problems of testimony of the child which is resulting from his indoctrination must be resolved by measures of psychology.