ايران، چين و چالش‌هاي فراروي همكاري‌هاي فراگير

IRAN AND CHINA: THE CHALLENGES OF COMPREHENSIVE COOPERATION

شرايط به‌شدت متحول دوران پس از جنگ سرد با شاخصه وابستگي متقابل و جهاني‌شدن، ضمن گستراندن حوزه‌هاي موضوعي روابط ميان كشورها، كنش‌گران متعددي را در عرصه سياست خارجي به تكاپو واداشته است. نوشتار حاضر با هدف بررسي روابط ايران و چين، در اين بستر متحول و در دوران بعد از انقلاب اسلامي به‌ويژه در دو دهه اخير، با اذعان به شاخصه نوسان در روابط دوجانبه و درنظر گرفتن اين سوال كه با وجود بنيان‌هاي راهبردي مستعدّ همكاري فراگير در نزد دو طرف، مهم‌ترين موانع و چالش‌هاي فراروي اتحاد استراتژيك ميان چين و جمهوري اسلامي ايران كدام‌اند، بر اين اعتقاد است كه عواملي چون تنش‌هاي ساختاري، لابي رقباي منطقه‌اي، انتظارات متفاوت و نقش آمريكا مانع از تحقق همكارهاي فراگير ميان دو طرف شده است. بررسي نوسان روابط، بنيان‌هاي راهبردي زمينه‌ساز همكاري مشترك و در نهايت موانع فراروي تحقق همكاري فراگير مهم‌ترين بخش‌هاي نوشتار حاضر است.

The changing condition of post Cold War era with some characteristics such as interdependence and globalization have caused multiple actors advent and issues diverse in foreign policies. With concern of the context, the aim of this articles is study of Iran- China relations after Islamic revolution. This article argues Iran and China have more reasons to create comprehensive cooperation but some variables like Structural tensions, regional countries lobbies, different expectations and U.S role are the main obstacles to have strategic relations between the two countries. Reviewing of Iran-China relations, examining of strategic basis and finally obstacles of comprehensive cooperations are sections of this article.