زمينه هاي عدالت ترميمي در اساسنامه ديوان كيفري بين المللي

Fields of Restorative Justice in the Statute of the International Criminal Court

با تشكيل ديوان كيفري بينالمللي در چارچوب كنفرانس رم 1998 ميلادي، روزنه جديدي براي تعقيب و محاكمه مرتكبين جنايات بينالمللي گشوده شد. مقابله با بيكيفرماني كه يكي از اهداف تاسيس اين دادگاه بينالمللي است، سوالاتي را در رابطه با تحولات انديشههاي حقوقي دوران معاصر از جمله عدالت ترميمي مطرح م يكن د. اين نوشتار در صدد است با الهام از عدالت ترميمي، اساسنامه ديوان كيفري بينالمللي را از دو « برايندمحور » و « فرايندمحور » رويكرد ب?عد دادرسي ديوان و احكام صادره از ديوان، با ويژگيهاي تعريفشده براي عدالت ترميمي بسنجد و بسترهاي طرح نظريه عدالت ترميمي را در اساسنامه ديوان كيفري بي نالمللي بررسي نمايد. آنچه از بررسي مقررات ديوان كيفري بينالمللي به دست ميآيد آن است كه دادرسي ديوان و احكام صادره از آن، مبتني بر عدالت كيفري سنتي است، ليكن م يتوان پرتوهايي از ن ف وذ عدالت ترميمي را نيز در مقررات آن ملاحظه كرد.

Since the International Criminal Court has been established by the Statute which was ratified at Rome Conference in 1998, a new horizon was opened to the prosecution and trial of the international crimes offenders. One of the goals to establish the ICC is fighting against the impunity; it raises some questions in relation to developments in contemporary legal thoughts such as restorative justice. This essay seeks to explain the concept of restorative justice and its context in the trials of international crimes. It also seeks to explain the Statute of ICC from the view of its proceedings and decisions by inspiration of “purist model” and “maximalist model “approaches about the restorative justice. The aim is to find the characters defined for restorative justice in ICC, and explain the contexts of the restorative justice.