بررسي تصاوير كهن الگويي در غزليّات حافظ

A Survey of the Archetypical Images in Hafiz Sonnets

در سبك شناسي نوين، بين روانشناسي و مختصات سبكي شاعر يا نويسنده رابطه وجود دارد. يونگ معتقد بود كه يك ناخود آگاه جمعي ميان همه انسان‌ها مشترك است. ضميمه ناخودآگاه جمعي خود در بردارنده كهن نمونه‌هايي است كه انسان از نياكان به يادگار دارد. هنر و ادبيات از طريق آركي تايپ به تاريخ قديم همه افراد بشر مي پيوندد و هر خواننده اي به نوعي خود را ناخودآگاه در آن باز مي يابد. بين انديشه‌هـاي ناب حافـظ و مقوله‌هاي روان شناسي يونگ رابطه اي ظريف وجود دارد. كهن الگوهاي مهم ديوان حافظ عبارتند از : آنيما، پيرفرزانه، سايه، نقاب، خلقت، جاودانگي، جان، بخت، آرمان شهر و آتش. اين مقاله فتح بابي است براي پي گيري ادبا و فضلاي فرهيخته.

In the modern stylistics, there is a close relationship between psychology and poet or writer’s stylistic traits.Carl Gustav Jung believes that there is a kind of collective unconsicious common to all human beings. This Collective unconscious includes the archetypes that all human beings inherite From their ancestors. Art and literature are related to the ancient history of mankind through archetypes, and any reader unconsciously finds himself involved in it There is a close relationship between Hafiz’s original ideas and Jung’s psychology. The archetypes in Hafiz sonnets are anima, old wisemam, shadow, persona, creation,eternity, soul , fortune, utopia and fire.This article attempts to open doors for those scholars and researchers who are interested in Persian language literature.