مقايسه بين دو تكنيك اينتروژن utility arch و segmented base arch در درمان اوربايت عميق

A comparison of the utility arch and segmented arch techniques in the treatment of patients with deep overbite

چكيده مقدمه: اصلاح اوربايت عميق به همراه دست‌يابي به ثبات دراز مدت هنوز يكي از دغدغه‌هاي بسياري از ارتودنتيست‌ها است. سه روش اصلي اصلاح اين مشكل به‌كارگيري روشBypass arch ريكتز، Segmented base arch برستون و هم‌چنين بهره بردن از انكوريج‌هاي استخواني موقت مي‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسي و مقايسه اثرات مختلف دو تكنيك ريكتز و برستون حين درمان اوربايت عميق انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 18 بيمار مونث با اكلوژن كلاس I و II با اوربايت بيشتر از 4 ميلي‌متر، انتخاب شدند. نمونه‌ها به دو گروه 9 تايي (الف) و (ب) تقسيم شده و در گروه (الف) از روش ريكتز و در گروه (ب) از روش برستون استفاده شد. در هر گروه 15 فك مورد مطالعه قرار گرفت. راديوگرافي‌هاي لترال سفالومتري قبل و پس از اينتروژن جهت بررسي نتايج مورد استفاده قرار گرفتند. براي آناليز داده‌ها از آزمون آماري t-test Studentو نرم افزار SPSS نسخه 18استفاده شد (05/0 = ?). يافته‌ها: تفاوت بين ميانگين اينتروژن واقعي در دو گروه الف و ب از لحاظ آماري معني‌دار بود (014/0 = p value) و تفاوت ميانگين اكستروژن در دو گروه الف و ب نيز از لحاظ آماري معني‌دار بود (047/0 = p value). تفاوت ميانگين كاهش اوربايت در دو گروه الف و ب معني‌دار نبود (704/0= p value). تفاوت ميانگين اينتروژن كاذب (02/0 = p value)، تغيير در محور طولي دندان‌هاي خلفي (047/0 = p value) و زاويه بين محور طولي دندان‌هاي قدامي بالا و پايين (002/0 = p value) از لحاظ آماري معنادار بود. نتيجه‌گيري: با در نظر گرفتن محدوديت‌هاي پژوهش فعلي، نتايج به‌دست آمده از اين مطالعه برتري روش برستون در انجام اينتروژن دندان‌هاي قدامي با حركات جانبي نامطلوب كمتر را تاييد مي‌كند. كليد واژه‌ها: اوربايت ،ارتودنسي، حركت دنداني

Abstract Introduction: Correction of deep overbite and achieving a long-term stability are still major concerns for many orthodontists. There are three main ways for solving this problem: Bypass arch technique introduced by Ricketts, Segmented arch technique introduced by Burstone and using TADs. The aim of this study was to evaluate and compare the effects of Ricketts and Burstone techniques during correction of deep overbites. Materials and Methods: In this clinical trial, 18 female patients with Cl I and II occlusion and more than 4 mm of overbite were selected. The subjects were divided into two groups (n=9). The deep overbite in group A was treated with Ricketts technique and Burstone technique was used for correction of overbite in group B. Fifteen jaws were included in each group. Lateral cephalograms before and after intrusion were used to evaluate the results. Data were statistically analyzed with Student’s t-test and SPSS 18 (?=0.05). Results: There was a statistically significant difference in the means of true intrusion and extrusion between groups A and B (p value = 0.014 and p value = 0.47, respectively). However, overbite reduction was not significantly different between the two groups (p value = 0.704). In addition, the differences in mean false intrusion (p value = 0.02), changes in the axial inclination of posterior teeth (p value = 0.047) and the angle between axial inclination of upper and lower anterior teeth (p value = 0.002) were statistically significant between the two groups. Conclusion: Under the limitation of the present study, the results confirmed the superiority of Burstone technique in intruding incisors with less undesirable lateral movements. Key words: Orthodontics, Overbite, Tooth movement.