بررسي ضريب همكاري و ميزان مشاركت نويسندگان مقالات مجله مطالعات فقه و حقوق اسلامي در پنج سال اخير (بازه زماني 1388 تا 1393)

A Research on the Coefficincy and Collaboration of Authors in the Journals of Islamic Law and Jourisprudence in Recent Five Years (from 1388 to 1393)

هدف اين پژوهش، بررسي وضعيت همكاري نويسندگان مقالات تاليفي در مجله مطالعات فقه و حقوق اسلامي در بازه زماني 1388 تا 1392 است. پژوهش حاضر به شيوه علم سنجي صورت پذيرفته است. آمار توصيفي مورد نياز و تحليل داده ها با كمك نرم افزار اكسل انجام شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه تا زمان انجام پژوهش، در مجموع تعداد 73 مقاله منتشر شده است و 136 نفر نويسنده در انتشار مقالات در اين مجله نقش داشته اند كه از اين تعداد، 6/9 درصد داراي جنسيت زن و 4/90 درصد مرد بوده اند. يافته هاي پژوهش نشان داد كه «دانشگاه مازندران» با 11 مقاله، بيشترين سهم را در انتشار مقالات در مجله مطالعات فقه و حقوق اسلامي داشته است و «دانشگاه تهران» و «دانشگاه سمنان»، هر كدام با داشتن 8 مقاله در رتبه هاي بعدي از نظر انتشار مقاله در اين مجله قرار گرفته اند. الگوي همكاري در مجله عمدتاً به صورت گروهي است و تنها يك مقاله تا زمان انجام پژوهش مشاهده شد كه به صورت انفرادي در مجله انتشار يافته است. متوسط ضريب همكاري گروهي بين نويسندگان مجله تا زمان انجام پژوهش 4/0 مي باشد.

The purpose of this study is to evaluate the collaboration of authors in published articles in The Journal of Studies in Islamic Law & Jurisprudence, during 2009 – 2013. This study was conducted in Scientometric Method. Descriptive Statistics and data analysis have done by Excel Software. The results of this research show that 73 articles were published by 136 authors in this journal. From gender point of view, 9.6 % of authors were women and 90.4% were men. The finding of this research showed that The University of Mazandran with 11 articles is most prolific among other research institutes and scientific centers. The Universities of Tehran and Semnan, each by 8 articles, place in the 2nd and 3rd positions. Collaboration pattern of authors in this journal shows that the Journal tends to publish collaborative works. Only one article was published by a single author. The results showed that the collaboration coefficient was 0.4.