مقايسه ميزان مصرف دارو در كادر پزشكي و حرفه غير پزشكي

Assesment and comparison of drug use among medical and non-medical staff members in Markazi Province, Iran

چكيده زمينه و هدف: مطالعات انجام گرفته در ايران و جهان حاكي از مصرف بالاي دارو است. در اين سال‌ها علي رغم تلاش وزارت بهداشت در كنترل ميزان مصرف دارو، متاسفانه سير رو به افزايش اين روند ادامه داشته است، لذا به نظر مي‌رسد كه علاوه بر علل بررسي شده توسط تحقيقات قبلي علل ديگري نيز در افزايش مصرف دارو در ايران دخالت دارند. يكي از عواملي كه به نظر مي‌رسد در ميزان مصرف دارو در ايران دخالت داشته باشد ولي تا كنون ناديده گرفته شده است، مصرف زياد دارو توسط كادر پزشكي است، لذا هدف از اين مطالعه ارزيابي ميزان مصرف دارو در كادر پزشكي و مقايسه آن با هم‌ترازان آنها در كادر غير پزشكي است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، ميزان مصرف ماهيانه دارو در هشت گروه، دانشجويان سال اول پزشكي، دانشجويان انترن پزشكي، پزشكان عمومي، پزشكان متخصص، دانشجويان سال اول رشته‌هاي غيرپزشكي، دانشجويان در شرف فارغ التحصيلي رشته‌هاي غيرپزشكي و نيز اساتيد دانشگاه‌هاي غيرپزشكي توسط پرسش نامه‌هايي مورد ارزيابي قرار گرفت و با يكديگر مقايسه گرديد. يافته‌ها: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه ميزان مصرف دارو در هر دو گروه با افزايش سطح تحصيلات كاهش مي‌يابد. هم‌چنين مقايسه ميزان مصرف دارو در گروه پزشكي و غير پزشكي نشان داد كه دانشجويان سال‌هاي اول و دوم، در ميزان مصرف اغلب داروها، تفاوت معني‌داري با هم ندارند، با اين حال پزشكان عمومي و متخصص، نسبت به هم‌ترازان خود در رشته‌هاي غير پزشكي داروي بيشتري مصرف مي‌كنند. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه مصرف زياد دارو در پزشكان از جمله نكاتي است كه در زمينه مصرف بيش از اندازه دارو در كشور بايد مورد توجه بيشتر قرار گيرد. واژگان كليدي: كادر پزشكي، كنترل مصرف دارو، مصرف خودسرانه دارو

Abstract Background: Previous studies in Iran and around the world have indicated the high rate of medicines use. In recent years, medicine use has continued to rise in spite of attempts made by the Ministry of Health and Medical Education in Iran. Therefore, it seems that in addition to the reasons considered in previous studies, there are other reasons for this problem in Iran. One of the parameters involved in this problem is the high medicine use among the clinical staff. Thus the aim of this study is to compare medicine use among clinical and non-clinical staff members. Materials and Methods: In this cross-sectional study, information about the monthly use of medicines was obtained by means of a questionnaire administered to eight groups of clinical and non-clinical members: first-year medical students, first-year non-medical students, interns of medicine, forth-year non-medical students, general physicians, specialists, academic members with M.Sc, and academic members with PhD degrees. Results: The results showed that medicine use decreased with increase in education level in both groups. In addition, the comparison of medicine use between clinical and non-clinical groups showed that there is not a significant difference for most medicines among the first- and second-year students but medicine use significantly increased among general physicians and specialists compared to the control groups. Conclusion: The results of this study showed that medicine use among clinical staff should be considered in controlling medicine use in Iran. Keywords: Medical staff, Medication therapy management, Self-medication