وضعيت دولت - كشورهاي ناتيان در حقوق بين الملل معاصر

انگليسي

طبق كنوانسيون مونته ويديو، دولت به عنوان شخص حقوق بين الملل داراي جمع ? يت دايمي، سرزمين مع ? ين، حكومت و توانايي برقراري روابط با ساير دولت هاست. دولت خودمختار و مستقل، انحصار به كارگيري اجبار فيزيكي را به صورت قانوني در اختيار دارد. از طرف ديگر، دولت واقعيتي حقوقي است، اين واقعيت حقوقي به منزله يكنظام هنجاري مي تواند به صورت الزام آوري، بالاخص به صورت مستقل و مسلّط، ? اعمال اقتدار كند. بر اساس برخي معيارهاي عيني، اگر دولتي نتواند در چارچوب مرزهاي خود بر سرزمين و مردم خويش اعمال اقتدار نمايد و قادر به ارايه خدمات سياسي به جمع ? يت خود نباشد و در آن سرزمين جنگ هاي داخلي و محسوب « ناتوا ن » ، نقض هاي گسترده حقوق بشر صورت گيرد اما قادر به ح لوفصل اين مسايل نباشد مي شود. برجستهترين نمود ناتواني دولت ، فقدان حكومت مقتدر است. علاوه بر معضلات داخلي، اين دولت به خاطر روانه كردن سيلي از آوارگان به دولت هاي همسايه و فراهم كردن زمينه هاي مداخلات بشردوستانه و امكان تبديل شدن به مامني براي تروريست ها تهديداتي جدي را متو ? جه جامع ه بي نالمللي م يكنن د. ناميدن يك دولت به عنوان ضعيف يا ناتوان بيشتر مسيله ارزيابي و بررسي ب يكفايتي آن در اجراي كارويژ ههايش است. فروپاشي دولت داراي اوصاف داخلي و خارجي است كه هم بر جامعه خود و هم بر جامع ه بي نالمللي تاثير مي گذارد؛ با اين حال، اين دولت طبق حقوق بين الملل معاصر، دولت محسوب م يشوند هرچند دچار سو عملكرد است. دراين مقاله ضمن بررسي ماهيت دولت ناتوان در حقوق بين الملل معاصر به موراد عيني و عملي آن در رويه بين المللي خواهيم پرداخت و از خلال اين قضيه م يكوشيم تا برخي ابعاد مبهم قضيه را مورد شناسايي قرار دهيم.